farið er alt myrkt og kalt, ævigt glaður skal eg sanna: Jesus leiddi gjøgnum alt. Maria hvíldi trygg í Jesu ørmum, og vit vita, at um stutta stund skulu vit øll síggjast aftur. Bára og Petur við familju.
nakrar ferð. Í kirkjuni var eisini eitt manskór frá Frelsunarherinum í Vági og sang tveir sangir. ”Jesu navni aldri bliknar” og ” Á lívshavsins bylgjum” hetta var rørandi, tað má sigast. Hann hevur verið
óskiljandi orð. Fritleivur reistist og troystaði grátandi mammu sína: "Hví grætur tú? Omma er jú hjá Jesu-pápa!" Jú, einfalda barnalundin kann geva okkara iva royndir, men tó troyst í einfalda boðskapinum
”Veit oss veking og Krist”, ”Eg krossi tínum, Jesus, vil fegin vera hjá”, ”Frelstur í Jesu ørmum, tryggur við Jesu lið”, “Hann leitaði í náði”. Ein drangur í brimi var Johannes, evnagóður, tolin og hollur
Ronja. Ógvuliga tung er henda sorg at bera, men tá á stendur fáa vit aðra styrki at koma víðari við. Jesu pápi styrki tykkum. ”Tann ið verður sum hetta lítla barnið, eyðmjúkt og álitisfult, skal gerast tann
Rann seg inn í Jesu favn Tað vóru tung tíðindi, sum frættust týsmorgunin 25. juni, at Harry var funnin deyður á gøtuni um Toftavatn. Ikki tí, Harry var nærum 75 ár, og harvið ikki nakar unglingi, men [...] takkseminum fyri lívið, í renniklaðunum og ikki minst - í trúnni á Jesus. Tú ranst teg bókstavuliga inn í Jesu favn. Nú ert tú burturi úr likaminum, heima hjá Harranum!- Gud signi og styrki teg Emma, Absalon,
brenni at bera, Jesus fekk ein kross á herðar sínar. Á Jesusi lá øll okkara synd og øll okkara skuld. Á Jesu ákæruriti stóð skrivað tín og mín synd. Á heygnum Golgata, varð Jesus krossfestur sum eitt offur og [...] eg Djevulin og alt tað illi og sigi nei til alla synd í mínum lívi og vil øllum órættvísi til lívs. Jesu deyði og uppreisn er endaligi dómurin yvir alt ilt, sum er okkum ímóti, eitt sigursróp um allan heimin
heilsan til Solveig. Mínir tankar leita ofta til tín, kann ikki fyristilla mær hvussu tú hevur tað. Jesu pápin styrki teg og hjálpi tær gjøgnum hesa longu sorgarfullu tíð. Minst til at nú hevur hon tað gott
føðingardagin saman við familju og vinum, men hvør skuldi trúð, at tann dagurin skuldi haldast heima hjá Jesu pápa. Tað er svárt hjá okkum, at hann ikki er millum okkum longur. Við tárum í eygunum og alíkavæl
tørres af, sorg og nød da flyr Underbare glædesang, evig morgengryr Hold din klædning ren og hvid, ud i Jesu blod Og engang vi skal jo ditt, bort om tidens flod Hør da på basunens lyd, har du alting klar Lyt
