valdur í nevndina í NSÍ, kom tað nokk so knappliga á, og tá kom tað mær slett ikki til hugs, at tað gekk ímóti andanum í lógini fyri ÍSF, so í míni verð er eingin ivi um, at tað var rættast at leggja frá

valdur í nevndina í NSÍ, kom tað nokk so knappliga á, og tá kom tað mær slett ikki til hugs, at tað gekk ímóti andanum í lógini fyri ÍSF, so í míni verð er eingin ivi um, at tað var rættast at leggja frá

stóru spurningar. Og hann minnist enn, hvussu hann longu sum smádrongur á sín egna barnsliga hátt gekk og grunaði yvir, hvør meiningin við lívinum var, og hví vit menniskju eru her á jørðini. ? Slíkt er

Óla Johannesen eina sera trupla uppgávu, tá skotar skuldu haldast burtur frá málinum. Fyri tað mesta gekk tó væl at tetta holini í føroysku miðverjuni, og tað var sjáldan, at skotar komu til møguleikar, tá

ikki var um grind, og menn hildu tað síðani vera hvessing. Bólkurin var ógvuliga styggur, og skjótt gekk hann í fleiri bólkum. Tað eydnaðist at enda at halda fýra hvalum til, men tann eini slapp út aftur

høvdu óvanliga nógv at gera til Voxbotn í ár, sambært vaktleiðaranum hjá samarittunum. - Sum heild gekk tað væl. Men tað plagar ikki at vera so nógv trýst á til Voxbotn. Tað var trýst á frá byrjan til enda

eigur heima. Smærru fuglarnir vóru sjálvsagt heldur kløkkir. Men eisini gekk krákan millum annað á høvdunum hjá húsfólkunum, og hetta gekk alt fyri seg í friði og uttan størri hóvasták. Tórun fór seinni í

Sisimiut. Steffen C loysti seinnapartin. Teir høvdu nógvar trupulleikar við ísi. Seinast eg hoyrdi, gekk ógvuliga striltið at koma suður eftir, har allur rækjuflotin liggur. Teir liggja fyri tíðina útfyri

ørmunum. Men annað jólakvøld var øðrvísi. Heilt nógv fólk vóru í býnum, og tað var so hált, at illa gekk at standa á beininum. Jóhannes Mortensen, ortopedsiskur yvirlækni á Landssjúkrahúsinum hevur einki

mála Borðoyavík blundandi, sigur hann skemtandi. Seldi alt Tá Adolf seinast hevði framsýning í Hósvík gekk ikki long tíð fyrrenn hann hevði selt allarflestu málningarnar. Tá framsýningin var av hevði hann [...] ið kanska ikki leggur merki til ella kanska hevur gloymt. Ein dagin hann var úti í slíkum ørindum gekk hann sær fram við ánni í bygdini. Og har bar hann eyga við nakað, sum hugtók listarligu eygu hansara