arbeiði nærlagdur og avhildin. Tað var ikki so ofta vit hittust tey seinnu árini, men hvørjaferð tað hendi, føldist tað, sum eingin tíð var gingin. Eg hevði glett meg at hitta Karl Johan aftur, nú okkara

arbeiði, so tað má vera ein stórur saknur hjá hansara starvsfeløgum. Hann fylgdi eisini við í øllum sum hendi í samfelagnum, og hann hevði sum oftast bæði útvarp og sjónvarp frá í einum, meðan hann læs bløðini

gott arbeiðspláss. Haraftrat var tað eisini altavgerandi, at tað tilfeingi, sum okkum varð litið í hendi at umsita, var umsitið væl. At reiðskapurin var tann rætti. Og hagreiðingin av fiskinum var eins týðandi [...] Slíkar løtur kundu vera strævnar, tí John var so engageraður, at hann vildi hava so nógv við. Og so hendi tað ikki so sjáldan, at hann vildi hava greinina heimaftur við fyri at fáa okkurt týdningarmikið við

virkseminum hjá felagnum á flogvøllinum, meðan Lars tók sær av at selja ferðaseðlar o.ø. í Havn. Tað hendi seg meira enn so, at tað var stórur tørvur á at fáa innivist til flúgvarafólk, sum ikki sluppu avstað

beiggjarnir, sum vóru við vóru Torbjørn, Ragnar og Hanus, jú, allir fimm beiggjarnir vóru við tá forlisið hendi. Eg havi sæð í onkrum blað, at teir góðu Harranum Jesus æruna fyri, at teir sloppu við lívinum. Seinni

kirkjugarðin at leggja krans á grøvina. Dagin eftir var farið út á Fagranes á staðið, har van­lukka­n hendi. Har varð krans­ur koyrdur á sjógv júst har, henda syrgiliga hending fór fram. So væl dugdi Heðin

eisini tann tíðin tí nýggir línubátar komu flaggskrýddir til landa at kalla fjúrtanda hvønn dag. Tá hendi so nógv nýtt, tað gekk frammá móti nýggjum tíðum. Ofta komu vit spákandi út eftir Hospitalsvegnum

skrivað á føroyskum! Tískil gjørdist sambandið við familjuna rættiliga avmarkað í mong ár. Ein dag hendi so tað, at DDR fall og gjørdist partur av demokratiska Týsklandi. Nú varð fullkomið frælsi, og tey

Hon hevði verið til arbeiðis sama dagin og var farin heim væl til passar, tá hetta hóttafall hendi. Men her komu vit ásanna orðatakið, at »eingin veit á morgni at siga, hvar hann á kvøldi gistir.« Borgarhjørt

Tjóðveldisflokkinum, sum ongantíð alment hevði tor­að at tikið orðið social-ismu uppá tungu. Tað hendi tó ikki, men tá KFF, Kommun­istiski Flokkur Føroya, varð stovnaður mitt í 70’unum, fóru hann og aðrir