bløðruhálskertlinum. Sjálvur gangi eg ikki og nevni tað bara soleiðis fyri einum og hvørjum, men um onkur spyr meg, so práti eg fegin um tað, fortelur Niels Winther Poulsen.
friðað havnarlagið eisini, hví varð tað so ikki gjørt, tá bygningarnir vórðu friðaðir fyrst í 90-unum, spyr Poul Hansen. Hann heldur, at tey fólk, ið koma inn í bygningarnar hjá Thomsen, seta seg ikki at hyggja
nógvir møguleikar at fíggja eina verkætlan, sum hesa. Og tað er í hesum sambandi, at javnaðarmaðurin spyr, hvat landið skal eiga ein banka og eitt flogfelag til. - Vit hava onga ávirkan á virksemið í teimum
yrkingar eru bæði vánaliga og púra ókendar. Hvar blaðstjórin hevur gravað tær upp, er ikki gott at vita? Spyr Vónbjørt Vang. Eisini er hon illa nøgd við, at blaðstjórin ikki tekur lesaran í álvara. Hetta er eyðsýnt
politikarar líka stórir ránsmenn sum ringastu einaræðisharrarnir í Afrika. Telefonin ringir. Ein pápi spyr, um eg baki til bingo týsdagin. Dreingirnir skulu til Danmarkar at spæla fótbólt, og vit royna at
teimum, so vit kunnu fara til Suðuroyar í seinasta umfari at spæla ein góða dyst, so øll verða glað, spyr Bill McLeod Jacobsen, ið játtar, at venjingin í vikuni eisini verður á tí mentala økinum. – Tá liðið
grundstykki til ein vinnubygning. Tað heldur Brandur Sandoy, løgtingsmaður fyri Fólkaflokkin. Og tí spyr hann nú partamannin, Jørgen Niclasen, landsstýrismann, um ætlanin er at gera nakað við tað. Løgti
stuðlar mínum hugskoti at savna inn undirskriftir. Undirskriftirnar verða latnar fútanum beinleiðis. “Spyr aldri um, hvat tey flestu halda! Mót rætt og sanning má einki valda. Tað ræður lítið um tungt og lætt
er neyðugt at seta í gildi lógir, sum gera seg so ógvusliga inn á grundleggjandi frælsisrættindi, spyr hon. – Hyggja vit at støðuni í Danmark, hevur lógin higartil ikki virkað sum ætlað og myndugleikarnir
Akstovan hevur opið, soleiðis sum støðan er, og er tað neyðugt, at tey starvsfólkini eru til arbeiðis, spyr hann sum eittt dømi. – Eru tað bæði foreldrini, sum hava tørv á at vera til arbeiðis, og hvat er neyðugt