Skotlandi í 1961, sum hevði borið sjúkuna til Føroyar. Eftir hetta hava einstakir tilburðir verið, ofta fleiri ár millum tilburðirnar, vísir Jørgen Niclasen, landsstýrismaður í fíggjarmálum á, nú hann hevur
hava felags áhuga. Hetta halda býráðslimir á Tvøroyri vera ein stóran fyrimun, tí tað kemur alt ov ofta fyri, at kommunurnar í Suðuroy tosa rundanumhvønn annan, uttan at samansjóða sjónarmiðini og teir
1981 var eg teir seinastu mánadagarnar av skúlaárinum lærari í Syðradali á Streymoynni. Tá koyrdi eg ofta við teimum um vikuskiftini. Tað var stuttligt at uppliva, hvussu væl teir arbeiddu saman og sampakkau [...] kundi hann so siga við einum brosi. Sum fólk flest var hann góður við síni, men konuna nevndi hann ofta. »Eg havi fingið eina góða konu,« kundi hann siga, og sum ein annar trúboðari boða, hvussu stóran
1981 var eg teir seinastu mánadagarnar av skúlaárinum lærari í Syðradali á Streymoynni. Tá koyrdi eg ofta við teimum um vikuskiftini. Tað var stuttligt at uppliva, hvussu væl teir arbeiddu saman og sampakkau [...] kundi hann so siga við einum brosi. Sum fólk flest var hann góður við síni, men konuna nevndi hann ofta. »Eg havi fingið eina góða konu,« kundi hann siga, og sum ein annar trúboðari boða, hvussu stóran
ein av gomlu undangongumonnunum í Havn. Omman var Olivia, Liffa, úr Søljuni, og har var Vilhjálmur ofta á gátt sum smádrongur. Hin langabbin var Jákup Pauli uppi í Trøð í Kvívík, og Magnus Gregoriussen
mjørka, tað var eins og náttúran eisini vildi vísa okkum hvussu tungur dagurin var. Føroyingar hava ofta roynt slíkar dagar fyrr, og koma nokk eisini at royna tað aftur, tíverri. Viljálmur var nøkur av sínum [...] nógvar dagar saman, baði á rakstri og rættini. Eg var eisini saman við honum í Havn við hvørt, eg var ofta inni hjá teimum úti á Reyni, eisini var eg onkuntíð inni hjá Liffu, ommu hansara, saman við honum [...] hægsta sessi ella lægsta. Hesi seinnu árini, síðan eg flutti aftur til Skúvoyar, sóust vit ikki so ofta, tað var næstan bara tá ið hann kom suður at reka. Altíð var tað ein stuttleiki at møta honum, og
plagdu at koma suður í vikuskifti ella feriu. Vóru vit ikki úti, vóru vit inni hjá Vilhelminu, og ofta í stovuni. Børn leita sær inn, har tey onkursvegna trívast. Hon hevði keypt sær el-orgul. Og har sótu
óhugsandi fyri fáum árum síðani, har hondbólturin ikki altíð var tikin í nóg stóran álvara. - Tað hevur ofta verið tungt at spæla við Team Klaksvík, sigur nýggi landsliðsleikarin, ið áður hevði langt millum
greiddi frá ymsum spæli tey fingust við sum smábørn og hálvvaksin. Dreingirnir spældu ofta cowboy uppi í haganum – og ofta var tað við teimum filmum, teir høvdu sæð i biografinum, sum fyrimynd. ##med8## Hann [...] sum góður frásøgumaður, og søgurnar hevur hann nógvar og góðar, eins og minnið er sum úr eini bók – ofta er eitt gram av skemti við eisini. Vilhelm byrjaði við uppvøkstrinum í Búðunum, omman var systir Aksel
við alt for breggjandi andøvsmenn. Hann var ikki lættur at syfta i politiskum orðaskifti og umboðaði ofta flokkin á fundum og samkomum. Fyri Atla persónliga og fyri flokkin generelt var Vilhelm eitt ríkt
