sín dám á guðstænastuna. Væl komnir føroyingar Almenna móttøkan, føroyingarnir fingu í Odder, var hjartalig. Borgarstjórin, formaðurin í mentanarnevndini og formaðurin í Norrøna Felagnum í býnum røddu við

Jesus sjálvur, longu langt áðrenn hann doyði, tá hann setti okkum stevnu í landi teirra livandi: »Hjarta tykkara verði ikki óttafult! Trúgvið á Guð, og trúgvið á meg! -- Í faðirs míns húsi eru mangir bústaðir

er friðurin betri enn í kirkjuni at sita í egnum tonkum og filosofera um eitthvørt, tær liggur á hjarta. Hóast eg royni at syngja við í frálíka sálmasanginum í stúgvandi fullu kirkjuni, leita eygu og hugur

er friðurin betri enn í kirkjuni at sita í egnum tonkum og filosofera um eitthvørt, tær liggur á hjarta. Hóast eg royni at syngja við í frálíka sálmasanginum í stúgvandi fullu kirkjuni, leita eygu og hugur

norðan og teir fingur góðan byr so stevndu út í stóra Atlantshavið. Amundsen kendi seg lættan um hjarta, nú var hann langt burtur frá teim grommu kreditorunum. Men lagið umnorð var eitt sindur ivasamt

telur sláa ring ? brøðralags stevið rættvísishugsjónin frama fremur andaliga vkti hópurin velur í hjarta framskygnartevið frælsislogan ungdómur nemur. Tann eitrandi líkasæla brennið á sj´lavsóknarbálið

fullveldinum. Danir eru æviga troyttir av okkum, teir tíma ikki at keglast við okkum longur. Og hondina á hjarta, tað hevði eg heldur ikki tíma, var eg danskari. Trekkja vekslar upp á deyðar hetjur Eg eri fullvæl

arbeiðið, fyrr enn kvøldið fyri avdúkingina.. Katrin Johansen byrjaði við 3. virðisløn. Lagið nevnist Hjarta mítt dansar og tað eru Uni Arge og Eyðun Nolsøe, ið hava skrivað. Dómsnevndin metir, at lagið festir [...] tók Johanna Arge ímóti virðislønini uppá 3000 krónur. Síðani kom 2. virðisløn. Hon fall til sangin Hjarta, ið Pætur við Keldu hevur skrivað. Ein lítillátaður sangur, ið letur seg upp við vøkrum lag og s [...] Andersen tók ímóti virðislønini uppá 10.000 krónur. Nummar eitt gjørdist sostatt Annað Boð, Nummar tvey Hjarta og 3. pláss fekk lagið Hjatra Mítt Dansar. Bestu løgini vóru kosin, og talan var um ein dag, har

tí so gott samspæl var teirra millum. Tann spontana gleðin sum var í sanginum nam hvørt einasta hjarta. Stóra tøkk eiga tit fyri dámin, tit settu á gudstænastuna. Eivind las epistulin og Petur Jakku las

á farstøðini. Bussurin bíðar ikki eftir henni Framvegis tykist tað vera nógv, sum liggur henni á hjarta, nógv sum hon so fegin vil greiða okkum frá um sínar upplivingar í lívinum, sum hon sjálv heldur