sørt av ?stórdanskara? búði í læraranum hjá vinmanni mínum í fjølmiðlafrøði ? hann, sum hevði sent vinmann mín avstað í ørindum til Stockholm. Skúlin í Kungälv leggur dent á at hava so norðurlendskan profil [...] dyggiliga. Vit høvdu rætt og slætt verið óskikkiligir. Hesin lærarin gjørdist ikki sørt gruggutur inn á vinmann mín og undraðist á, hvussu tað bar til, at hasin føroyski tónleikarin hinumegin landið tosaði svenskt

koma sær undan eini persónligari avgerð. Eitt kvøldið tosaði hann í tímavís á kamari sínum við ein vinmann um sannleikan í kristindóminum, og sum vanligt hevði hann túsund innvendingar ímóti hinum. At enda

men tað er bert tí, at rektarin fær blóð í sína suppu. Tá kann hann ikki sita longur. Erik fær ein vinmann, Pierre. Ein lesihestur, ið ikki tímir at berjast, og sum heldur av Ghandi og passivari mótstøðu

við tí fyri eyga at byggja skuldsetingar upp ímóti John. Til dømis hevur hann roynt at fingið ein vinmann okkara at melda John fyri at hava neyðtikið konuna. Hesi ráðagerð vildi hesin maðurin als ikki luttaka

styrki tygun í komandi tíðum. Við bert góðum minnum og hesum fáu orðum vil eg lýsa frið yvir minni um vinmann mín Terja Nielsen. Guð vit biðja teg hann varða, hjálp so okkum so vit læra til at ganga tína leið

tað sum tekin um, at tað riggar, sum eg geri. Í 1996, tá eg kom heim til Føroya, ringdi eg til ein vinmann hjá mær og segði: Veist tú hvat, nú fari eg at blíva kendur. ? So tók eg yrkingasavnið hjá mær undir

løgregluni frá, og tað gjørdi hann klokkan 8.45, men hann gloymdi at siga, at hann hevði rent á vinmann sín. Hetta kom kortini løgregluni fyri oyra og teir gjørdu tí ikki mætari enn at seta seg í samband

fyribrigdið nakað fjart haðani. Plinius, lýsur gjølla hesa ógvisligu hending í tveimum brøvum til vinmann sín, Tacitus. Í dag er stórur partur av býnum útgrivin, har ið stásiligir bygningar og fornleivdir

Hesa gomlu tjóðsvættamentan havi eg í hetta ár blást lív aftur í, ið hvussu er fyri meg og ein vinmann. Vit vóru farnir ein gongutúr, eg og vinmaðurin Janus Mohr framvið Sandánni frá Havnadali og oman

savnarar seta handan glas. Og kanska eisini onnur, ið ikki nevna seg savnarar. Minnist, at pápi ein vinmann átti plátuna. Tað var fyrstu ferð eg sá hana, hóast hon ofta hoyrdist í Útvarpinum. Ikki sørt, at