sangarar, og kórleiðari er Jóhan Mortensen Kórið var sangferð uttanlands í páskafrítíðini í fjør. Tá gekk leiðin yvir Esbjerg til Prag, har kórið í samstarvi við kekkisk kór hevði konsertir – bæði inni í

at bróta kjakið av. Men alt í einum kom orðatakið í huga: “lítið kemur av lítlari vón.” Uppskakaður gekk hann aftur móti leikandi tingmonnum, men spurdi varliga: “Ja, mætu menn og kvinnur, tað er óheldigt

tekur til. Í vikuskiftunum hittust føroysk lesandi á kongaliga bókasavninum at lesa, áðrenn leiðin gekk í býin um kvøldið. Og tá hini fóru á McDonald´s at eta, fór Christian einsamallur á kongaliga fis

á miðdegi. Gongur regluliga á møti Alexandra gekk á møti í Frelsunarherinum í Havn, og tað hendi av og til, at hon fekk hann at koma við sær á møti. ”Eg gekk leingi og ynskti mær at vita hvussu eg kundi [...] pálmin og at enntá gráhærd eru tey sevjurík og grøn at vitna um Harran………” Vildi ikki oman á Vaglið Tað gekk kortini nakað av tíð, frá tí hann kom til trúgv og til hann av álvara byrjaði at vitna alment. Í fyrstuni [...] vitna, og hann fór eisini at spæla og syngja fyri Harran. Jóhannes er kønur við harmonikuni. Tá hann gekk í barnaskúlan á Eiði dámdi honum best sangtímarnar og hann lærdi seg at spæla á harmoniku. Hetta vísti

til teirra. Alt er niðurtraðkað, og so nógv fólk hava verið, at seyðurin verður stygdur burtur. Eg gekk har í gjár, og hagin er so harður sum betong. Har er einki at fáa. Vit eru noyddir at gera nakað,

dystin á leygardagin hevði ukreinski venjarin, Oleg Blokhin, tíðindafund fyri ukreinsku miðlunum. Alt gekk fyri seg á ukreinskum, men Ivan Eginsson týddi tað, sum Oleg Blokhin segði, fyri føroysku fjølmiðlunum

kortini dystin og tað kennist órættvíst, sigur hann. Egil dugir ikki at greiða frá, hví tað gekk sum tað gekk, men vísir til bæði málini HB fekk og sigur, at teir vóru ikki nóg konsentreraðir í hesum støðum

heim aftur frá læknanum í Vági og høvdu ongan illgruna um nakað. Akutt til Danmarkar Men brádliga gekk alt sera skjótt fyri seg. – Seinnapartin ringdu tey av sjúkrahúsium á Tvøroyri. Tey vildu hava Yanu

segði, at eg ikki skuldi brúka orku uppá at forklára meira, tí at hann sá, at eg var bert 18 ár. Tað gekk, og Milia fekk fosturtøku. Men tá hon hugsar um tað í dag, so minnist hon aftur á tað sum eina sera

Ein føðingardagur í Hoyvík leygarkvøldið í síðstu viku gekk ikki heilt sum ætlað. Tí um níggju-tíðina kom eldur í, soleiðis at húsini fingu stóran roykskaða. Orsøkin til eldin var ein skamfíla á einari