Tað er mangan baldrut at koyra buss, verður ofta sagt. Men tá verður aloftast sipa til tær veðurligu forðingarnar, sum eru í føroyska veðurlagnum, tí hóast mong ferðafólk bæði eru troyttandi og óhøvisk
tað stóru kreppu ið tann bretski bil íðnaðurin kom í seinni. Í 1968 bleiv fyritøkan løgd saman við buss og lastbilaverk smiðjuna Leyland undir navninum British Leyland Motor Corporation sum í 1975 bleiv
tað stóru kreppu ið tann bretski bil íðnaðurin kom í seinni. Í 1968 bleiv fyritøkan løgd saman við buss og lastbilaverk smiðjuna Leyland undir navninum British Leyland Motor Corporation sum í 1975 bleiv
eina meirjáttan uppá 1,5 miljónir krónur. Depilin hevur leingi havt ynski um at keypa ein nýggjan buss og tí er ein hálv miljón krónur oyramerkt til tað endamálið. Helmingurin av meirjáttanini fyri næsta
við, at vit ynskja at hann fer at koyra aftur. Tað snýr seg um eina íløgu á uml. 1,5 krónur í ein buss og so uml. 700.000 til raksturin á hvørjum ári. Bókabilurin hevði ótrúliga stóran týdning og enn í
at hesa ferð var trupulleikin reinur kleyvarskapur hjá litavisku tøkningunum. Teir høvdu leigað ein buss frá EBU, og alt tóktist vera í lagi við signalinum, men tað kom ikki til Føroya. Orsøkin var, at tað
nær stórbýum og høvuðsstøðum. Í staðin vera flogvallir lagdir langt frá fólki, og so verður í staðin buss- bil-, tok- og ferjusambandið bygt út. Norðmenn hava valt eina loysn sum ikki er so ólík tí vit hava
keypt sær hvør sín Scania buss frá Johannes Berg í Havn. Tað serliga við hesum bussum er, at teir ikki eru bygdir á rammu, sum annars vanligt er. Tá ein bussverksmiðja selur ein buss, er tað vanliga bara
fór onkur bati at koma undan kavi fyri okkum eisini. Kanska fór sambandið at gerast meira regluligt. Buss- og ferjutíðir fóru kanska at verða betri samskipað. Kanska var tíðarskeiðið við ?Pride? sum avloysari [...] fingið eitt nógv effektivari og skjótari sínamillum ferðasamband, og minkað kundi verið munandi um buss- og vegaslit og tær samsvarandi útreiðslurnar hjá landskassanum. Kanska kundi farleiðin sum frá leið
ambulansu. Eftir kríggið keypti hann so sín fyrsta buss. Ein stóran Bedford úr Onglandi. Hann koyrdi eini fimtan ár, eg kendi hann væl. Tey kallaðu hann Stóra Buss. Tað var ikki bara í Havn, at tað spruttaði [...] tað, eg minnist sum lítil smádrongur, arbeiddi pápi mín hjá fyritøkuni hjá abba mínum. Hann koyrdi buss og lastbil, og so repareraðu teir eisini bilarnar uppi í garasjuni. Longu her gjørdist Jógvan vanur