ikki so væl. Tú hevur altíð snakkað opið um deyðan og eisini um Harran. Ofta hevur tú fortalt, at tú ynskti at fara friðaliga og bara sovna burtur úr hesi verð og soleiðis bleiv eisini. Tú slapp ikki at [...] liggja leingi. Tá tú breyt mjødnina, komst tú teg væl og fór at ganga aftur beinanvegin. Læknin segði, at tú vart tvør og harðfør og soleiðis var eisini. Sjálvt um tú ikki altíð visti, hvat tú lá inni fyri [...] fyri og hví tú hevði so ilt, so legði tú teg ikki bara í eina song, men tú skuldi upp og tað skuldi verða nú. Tú fekk ein blóðtøpp í beinið, sum gjørdi at tú ikki fekk gingið so væl. Tú lást ikki so leingi

, byrjar at rørast innan úr stovuni, og løtu seinni er abbi eisini har við sínum ”hey góða – hvat sigur tú fyri gott”? Omma og abbi vóru sera ymisk av lyndi. Lyndið á ommu var sera lætt, og dámdi henni [...] var hann altíð sera áhugaður ið hvat ið hansara fingust við. Ein hending ið tó skaraði framúr viðvíkjandi sambandinum okkara millum, var tá ið eg eitt mundi fór yvir til Íslands at arbeiði – afturkomin [...] køkinum, alt tað eg kann minnast – slíkt trúfesti skal leitast leingi eftir, men hann hevur óivað gjørt seg verdugan til tess. Hansara lyndið var eisini sera jaligt. Sum áttati ára gamal fór abbi undir at

Eisini dugdi tú væl at lurta og geva ráð, og tú stóð fast við tað, sum tú trúði uppá. Tú var nakað fyri teg, tú hugsaði øðrvísi enn aðrar 18 ára gamlar gentur. Til dømis hugsaði tú um hvat var tað enska [...] var bara at spyrja teg. Tú var altíð glað, hjartagóð og klár at geva eina hjálplandi hond. So skjótt tú kom inn til eina av okkara, føldi tú teg heima og fór at gera kaffi. Tú fekk altíð fólk at flenna [...] stuttligu tingunum, tú segði, so var tað við teimum stuttligu grimassunum, tú gjørdi. Tú var ein sera góð vinkona og tað besta menniskja. Vit sita allar enn og bíða eftir, at tú skal ringja ella koma inn at práta

standi; Tú skilir hugsan mína langan veg. 3. Tú hevur greiði á, hvar eg gangi ella liggi, og allar vegir mínar kennir Tú gjølla. 4. Tí áðrenn orðið er til á tungu míni ? ja, tá veitst Tú tað til fulnar [...] Jesus tú ert meir enn alt hjá mær, lív og heilsu vil eg ofra tær, tala Harri so til mína sál. Jesus tú ert meir enn alt hjá mær. Henda sang kundi tú syngja av heilum hjarta, og manga troyst hevur tú givið [...] sjúklingum, sum tú hevur ligið saman við á sjúkrahúsi. Hesi fólk hevði tú ongantíð møtt, um tú ikki vart sjúk, og tú vart vís í, at ein meining var við øllum. Tín vón var, at menniskju vendu sær til Gud, so tey

Sum við børnunum, gavst tú eisini okkum vaksnu tína tíð. Havi til dømis ikki tal á hvussu nógvar útvarps- ella sjónvarpssendingar, ið tú legði oyrur ella eygur til, tá ið tú visti at evni í sendingini [...] Hóast tú bæði var friðarligur og fáorðaður, hevði tú eitt óvanliga gott tak á børnum. Børn elskaðu teg, eins og tú elskaði tey. Tú sá tað sum eina stóra æra at verða biðin til gubba, og gekk tú upp í hendan [...] hendan leiklut við lív og við sál. Tú hálovaði øllum tí ið gubbabørnini gjørdu ella søgdu – og hervið gav tú teimum ta dýrabaru kenslu av at verða einastandandi. Eisini gav tú teimum eina av størstu gávum

eg trúð, at tú skuldi fara frá okkum. Fólk doyggja, tað veit eg, men at tú eisini ein dag skuldi fara var óveruligt! Altíð hevur tú givið so nógva gleði frá tær, og lív var eisini altíð har tú vart.? Bara [...] spæla,?noy, tú vildi ikki bara ganga heima og mala. Tú vart altíð í sving,?og um teg, ber ikki til at siga keðilig ting. Títt lív hevur ikki altíð verið nemt,?men tú dugdi at taka skemt. At vera seingja [...] i var ikki júst tú,?noy, tú vildi heim, og tað skuldi vera nú. Alt ov tíðliga tú frá okkum fór,?ja, tað kunnu vit øll siga í kór. Forhold okkara hevur altíð verið tætt,?so nú kanst tú ætla, at eg ikki

Góða omma, eg kundi skrivað nógv meir. Men eg vil takka tær fyri alt, tú hevur verið fyri meg. Tú var verðins besta omma. Nú ert tú heima hjá tínum elskaða Jesus og øllum teimum sum fóru undan. Vi skal [...] um ommu, minnini eru so nógv. Hvat skal eg skriva um? Tey fyrstu barnaárini minnist eg ikki so nógv um ommu, tí vit búðu í Norra. Men tá eg var 11, komu omma og abbi til Norra at vitja. Tá kom eg at kenna [...] Jesus, at hon kundi geva tað víðari til mín so eg kann hava tað við mær í lívinum. Inni hjá ommu hongur eitt orð yvir hurðini í stovuni, har stendur Lít á Harran. Tað hevur stóran týdning fyri meg. Sum omma

alt hevur tíð sína, og hvør einasta fyritøka undir himli hevur tíð sína, at verða fødd­ur hevur tíð sína og at doyggja hevur tíð sína, at planta hevur tíð sína, og at ríva upp tað ið plantað er hevur tíð [...] heldur fram øld eftir øld. Hví skuldi tú fari úr mín­um huga, tó at tú nú ert farin úr míni eygsjón. Finnur er farin og kemur ikki aftur til okkara, nei, vit fara til hansara. "Tá sól er sett her, eg aftur [...] gomlu høvdu lært, at geva seg til tols og at bíða, uttan at missa trúnna uppá aðrar og betri tíðir. Vísmaðurin og heim­spek­ingurin, nevnliga Prædikarin, Sálomon Kongur sigur at, "At liva hevur tíð sína,

serstaka »ophár«, sum Victoria kallaði stritthárið hjá tær. Nú ert tú farin á ta himmalsku summarongina, til Jesus, har eingin sjúka ella grátur er meira, tí alt er vorðið nýtt. Ein dag skulu vit aftur hittast [...] hjálp frá pápa sínum. Livdi hann so til fánýtis her hjá okkum? Nei, hann var ein lítil eingil, sum mamma hansara altíð kallaði hann, sendur av himli at verða okkum til signing, at sýna okkum kærleika, tolsemi [...] vanlukkulagi? Og vit tykjast ikki at fáa nakað nýtiligt svar her. Men ein eiga vit at halla okkum til ? Guð hann sum øllum ræður og vita at vit sum tíðin fer fyri ein part fara at skilja at hann altíð

prentarar. Tað hevur í skemti verið tikið til, at beiggjarnir vórðu sendir til Havna í læru á Dimmalætting beint eftir, teir fyltu 14 ár. Teir møt­tu til arbeiðis hvønn morg­un kl.8, og teir fóru til hús, tá [...] støðu til Dimma­lætting. Hon var blað­ið, sum fólk antin ”elskaðu” ella sum sum tey ”elskaðu at hata”. Tó ikki meira, enn at hetta skiftið eisini hjá hesum seinnu er ein løgin kensla. Tí uttan mun til, hvat [...] gamal fer Georg á Dimmalætting at læra til prent­­ara. Tá vóru aðrar greið­ir enn nú. Tað hevur ver­ið sagt, at eitt tað fyrsta jobb­ið hjá Georg var at vinda kastið til pressuna, sum tá gekk við handamegi