tonkum, at tá eg segði farvæl og mussaði teg á kjálkan niðri á Korndalsbýlinum fyri trimum vikum síðani, at hetta skuldi vera síðstu ferð vit sóust í hesum lívinum. Eg trúði bara, at vit fóru at síggjast [...] Umsorgan hevði tú sum fáur. Tað gekk næstan ikki dagur, at tú ikki ringdi til okkara fyri at vita, hvussu stóð til. Og vóru vit á Eiði og skuldu koyra heim, tryggjaði tú tær altíð, at vit ringdu norð, tá [...] hondarbeiði, sum tú gekst so høgt uppí. Við nakað av hjálp frá abba megnaði tú við einari hond at brodera so nógvar dúkar, at um ikki hvør, so annarhvør gestur hevur fingið ein dúk heim við. Fyri ikki at tosa

orðum fari eg at takka tær fyri mangar minniligar løtur í álvara og gaman. Eg vóni, at tú ofta fert at senda okkum tínar góðu tankar saman við øllum sólstrálunum, sum fara at koma, so at øll verða styrkt [...] bara hyggja at tær, so visti eg, at nú tímdi tú ikki meir hatta fjasi við antin at halda rætt í blýantinum ella at skriva innanfyri linjurnar. Og tað var í lagi, tí tú vart mentur heilt fantastiska nógv [...] Ongin, heldur ikki tíni foreldur, høvdu væntað, at tú fór at taka okkum á bóli. Tú dugdi næstan allar bókstavirnar og øll tølini. Av tí at sjúkan, sum tú skuldi dragsast við í tínum stutta lívi, varð

okkurt stuttligt at siga frá. Saknurin hjá okkum er stórur nú Karl Martin er farin, eitt tómrúm fer altíð at verða eftir hann. Altíð tá familjan fer at verða saman um eitt hvørt, fer hann at mangla. Okkara [...] mittastu av okkum minnast hann sum javnaldrandi og ein vinmann og tey minstu minnast hann sum stórabeiggja hjá Pól Jóhannus og eisini onkur av teimum yngstu minnast hann sum gubba sín. Karl Martin var ein [...] Av tí at Karl Martin var mitt í flokkinum av okkum, er tað eitt sindur ymiskt hvussu vit minnast hann. Tey elstu minnast hann væl sum ein fittan og friðarligan smádrong, hann og Hans Erik sóu út sum tvíburar

altíð hugnaligt at koma á gátt hjá tykkum, og til ta seinastu Ólavsøkuna hjá tær stuttleikaðu vit okkum við, at nú mátti eg eisini sjálvur finna onkur hyggjuráð fyri at fáa klæðini at passa mær so nøkurlunda [...] Ein læra av tí er helst, at vit eru her á fold upp á lænta tíð og mugu royna at liva, meðan vit eru her. Tú vart mín elsta gumma - Jøya gumma - og eg haldi meg kunna siga, at vit høvdu eitt gott samband [...] alt títt arbeiðslív sum læknaskrivari. Tá ið tú varð innløgd, og álvarsliga støðan kom fyri dagin, høvdu fleiri av tínum starvsfeløgum ilt við at trúgva, at tað var ‘teirra Jórun’, sum nú var so illa fyri

meiningum í stórari fjøld, so var eingin ivi um, at hann hevði meiningar, og hann visti og tordi at siga tað, sum hann hugsaði. Hann var av sonnum ein av teimum sum vit nevna “tey stillu í landinum”, honum tørvaði [...] hann var ikki ein sum royndi at gera seg sjónligan, tvørturímóti var hansara persónsmenska soleiðis háttað, at hann gjørdi lítið og einki burtur úr sær sjálvum. Hann hevði ikki tørv á at hevja seg á nakran [...] Júst sum grækarismessa var farin framvið, og fyrstu tjøldrini hoyrdust láta, sum ber okkum boð um ljósari tíðir, komu tungu boðini um, at Jóhannes var slóknaður. Jóhannes var ættaður úr Runavík, giftist

skemti plagdi at siga, at um tú skuldi farið nú, so hevði tú farið, sum ein glaður maður, ein maður, sum hevði upplivað alt, sum vert var at uppliva. Men kenna vit teg rætt, so vildi tú sloppið at verið um [...] gjøgnumhugsað, at ikki nýttist øðrum at fara afturumaftur. Tú vart altíð klárur at hjálpa øðrum, og tú dugdi væl at læra frá tær. Um onk­ur hevði eitt fakligt ivamál, so var altíð eitt gott mið, at spyrja teg [...] burtur úr hesum. Tín sessur í bankanum verð­ur torførur at útfylla. At tú sum persónur vart so útatvendur og lættur av lyndi, gjørdi, at vit komu at kenna teg væl, og blivu tí ikki bert starvsfelagar, men

øll uttan undantak alt gott at bera tær. Tú vart víðagitin á psykiatrisku deild. Um onkur var í neyð, vart tú altíð klár at hjálpa. Tú gavst tína síðstu sigarett, um onkur manglaði. Saknurin, Hanna, er [...] er ógvuliga stórur, hvør kundi sum tú bjóðað inn til nýbakaða køku, ella koyrdi tú ein høsnarunga í ovnin. Tú elskaði at mála, seriga blómur. Tú gjørdi vøkur kort, undir blómumyndunum stóð eitt ørindi úr [...] úr bíbliuni. Tú hevði onga bíbliu her á stovninum, men tað lá ræði fyri hjá tær at citera óteljandi vers. Minnist tú sunnudagarnar, tá vit fóru í kirkju.Vit spældu eisini bingo, bæði í VB-húsinum og á

ikki siga tað sjálvi. Vit hava ov mikið at taka okkum av, vit mangla fólk, ið hava skil fyri at skriva til myndugleikarnar um at broyta lógir, fólk til at skriva til virkir um at fáa pengar... væl at merkja [...] syrgja fyri, at hon ikki fær kettlingar. Operatión er dýr, men tað er tað besta. Vit skulu fram til, at fólk ikki seta kettlingar við, uttan at onkur hevur biðið um ein. Kettur behøvast ikki at vera villar [...] merkja, uttan at fáa eitt oyra afturfyri. Djóravernd er umfatandi, og ofta hoyrir tú folk siga, at Djóraverndarfelagið átti at gjørt hetta ella gjørt okkurt við hatta. Jú, men djóravernd er ikki bert fyri

væl breiðari enn so. Tvey: at tað at vera kritiskur, og tað at vera negativur og eitrandi, sum hon tekur til, er tað sama. Eg meini, at tað er munur á at vera kritiskur, og at vera niðurgerandi og negativur [...] Tað ber ikki til. Eg meini, at søgulig fakta, bæði dáragerðir og mistøk, skula fram til kritiska viðgerð. Annars ber ikki til at ”læra nakað av søguni”, sum man plagar at siga. Um tað er gjørt í tjóðskaparligum [...] eisini uppfatað næstan sum ein skandala, at tað kom fram. Men tað er ein partur av søguni, sum ikki eigur at barberast burtur, kávast útyvir ella ”gloymast”. Tann, sum ikki orkar at síggja søguna í síni

bólk í Danmark, sum teir plagdu at kalla seg ? og um eina viku fer hann aftur á pallin í Føroyum, tá TV2 fer at spæla til konsert í Havn. Og so er ikki gott at vita, um hann fer at gera, sum tá hann á sinni [...] Eyðun Klakstein Hann er herviligur at brúka ironi og sarkasmu, hann fírir ikki fyri at siga sína hugsan um dagsins samfelag, sum hann eina ferð proklameraði hevði skuldina, og hann fær endaleyst pláss [...] hvast, tí øll høvdu ikki sama ans fyri ironi, sum Steffen Brandt hevði. Og sjálvur plagar Steffen Brandt at fortelja søguna um seg sjálvan, tá hann, stutt eftir at plátan um rættar menn var útkomin, fór trillandi