sjálvdan eitt nei. Men tað sum hugtók meg mest var, tá ið tú takkaði fyri, men var noydd av einhvørjari orsøk at siga nei. So settist tú hóast hetta við blýant og pappíri, tí tey hóast títt nei, vildi vita [...] kemur til býin við ferjuni, júst tá tíðindasendingin er í luftini í SVF, so bíðar tú ikki til seinri, nei bløðini eru í øllum blaðsølunum 15 minuttir seinni, ja pápi, sum tú plagar at taka til, fær ein ábyrgd

eyðrriðar og síl á blankum vatni í mai. Læt ein so fródliga frótt: Sigurd á Gutta verður áttati ár! - Nei, ikki er tað satt, tað var sum í gjár, hann reikaði her, sum óviti, unglingi - í mandómsins fagrasta

leiðir, tær eru fyri honum natúrligar. Hann skapar tað ikki soleiðis og soleiðis tá aðrir gera tað, ? nei tað er hansara lyndi ið noyðir hann. Eins og Mikines kann hann verða taldur millum teir religiøsu málarnar

stutt síðani. Emma var góð við síni sóknarbørn og tey við hana. Ikki varð sagt, at eg fari til læknan, nei, her var sagt: Eg fari niðan, norður, heim ella oman til Emmu. Emma var móðirin sum veitti troyst - [...] Símun Abrahamsen vóru fylgisneytar hennara. Sagt var við Emmu, at hetta var kanska ovboðið at fara. ?Nei,? svaraði hon, ? tað var sjúklingin, tað galt.? Hon var gongufólk, og høvdu hesir garpar ilt við at [...] aftur til Fuglafjarðar. Veðrið var annars gott á landi, men hann stóð høgt, og run var undir Gøtueiði, nei, tá er ikki so gott á sjónum norðanfyri, so apostlarnir vóru aftur tiknir til hjálpar. Poul Martin

at reinsa forskallingar hjá Articon ”Einki galið við tí” Er hetta verðuliga so ringt, at skijla - nei ha? Erling skrivar, Eitt av tungu argumentunum fyri, at sleppa undan at ringa skatt í Føroyum er, at

tað gjørdist títt merki Við vilja sum stál -tú setti tær mál Ei mót høgu hæddum -av monnum sæddum Nei, for verka-og útróðramannin stríddi -og hann á teg lýddi Frælsisglóð so heit í hjartað tær brennir

koyra hús úr húsi við heitum pannukøkum til alla familjuna. Omman og abbin eru altíð jalig, og orðini nei vit hava ikki tíð , kenna tey ikki til. Tey eru altíð til reiðar at veita okkum eina hjálpandi hond

illveður á landsynningi, og var tú meira deyður enn livandi. Tá tykur komu á Fuglafjørð, segði hin gamli: Nei, eg havi ikki kreftir at taka teg við í ár og síggja teg liggja so sjúkan, so tú má bíða til næsta

altíð vanda sær um orðini, heldur ikki sigur hann um nakað at tað er ljótt ella at nakað smakkar illa, nei sumt smakkar væl og annað smakkar minni væl. Eg havi altíð sæð upp til pápa mín, hann er ein rætt­skaffin

hatta gongur nokk, tú ert skaptur soleiðis, lat okkum bara kalla tað norm­alt, hatta, tú stríðist við? Nei, tvørturímóti. Tað vildi verið at svikið hann, og slept honum uppá fjall, at latið hann staðið einsamallan