fiskiskap, men veruleikin var, at tað var stórt fiskaloysi undir Kuba tá og tí vóru teir komnir í dýrastu neyð av skipunum og sostatt høvdu tey ligið fyri akker á vágni í Havana líka síðani tey vóru smíðað, uttan
á veg út. - Vit hildu okkum so tætt at russiska skipinum, sum til bar, tí vit sóu í hvussu stórari neyð tað var, og eina ferð komu vit so nær, at vit vóru við at koma í trupulleikar. Tað var líkasum, at
ross eru í stórum vanda fyri at bróta seg sundur. Á Ferðaráðnum hevur hann óteljandi ferðir kært sína neyð, somuleiðis fyri fleiri landsstýrismonnum í ferðavinnumálum, men uttan at koma eitt vet longur. Tí
Tað er nógv betri at onkur annar hevur ábyrgdina. So kann mann leggja seg afturá at grenja um armóð, neyð og rotinskap og peika eftir øllum hinum sum hava skyldina. Vit eru eitt veldugt fólk, men vit líta
flagsa. Skjótt seglið er pettað og mastur av og stýrið frá; hart brakandi bátur fer undir kav – stór neyð er á Hvør maður krossin brátt fyri sær ristur, suffar farvæl til konu og systur til børn og foreldur [...] er sorlað, øll manningin deyð; havaldan sterka man sprekini stikla, háðandi stormur sær fiskarans neyð. Mamman hon misti sær sonin tann unga, hvør veitti ugga í seinastu stund? Hvør mundi turka tann sveitta
fíggindan, sum drepur tilvildarlig fólk. Samstundis streyma flóttafólk henda veg úr Miðeystri. Fólk í neyð. Fólk við sama fígginda, sum vit. Hvat gera vit? Girða vit okkum inni við okkara góðu skipanum og
og Peru, eitt konservativt land viðvíkjandi rættindum hjá samkyndum. Í tí sambandi koma nógvar óneyðugar tvístøður undan kavi, tá ið fráferðin er mótvegis Føroyum. – Skal eg skriva, at eg eri støk
familjuna har heima. Tað er so frustrerandi fyri meg, at eg havi ikki orð fyri tí. Tær hava verið í neyð, og tær hava ikki sjálvar valt sína lívsleið. Men nærum einki verður gjørt fyri at hjálpa teimum.
og útlevera telefonnummarið til tilfeldigar damur, blíva vit trúliga lukkulig og frí — frí frá neyð og vónloysi. Sosialisman stóð fyri nóg mikið av øllum fyri øll. Hon prædikaði ikki sparsemi og trot
ið alt kemur til alt, so er tað bara tú, sum hevur ábyrgdina, og um tú skalt halda til hetta, so er neyðugt, at tú og tey, sum tú arbeiðir fyri og saman við, eru fullgreið yvir, hvør støðan er, og hvat
