av komandi dreymum« (1994), »ongin sól er til« (1997) og »guru« (1999). Í 1997 vann eg virðisløn M. A. Jacobsens fyri fagrar bókmentir og tað var fyri savnið »eingin sól er til«, sum forlagið Fannir gav
Hon var galdandi frá 1. februar 1998 til seinasta týskvøld, tá hon knappliga hvarv sum døgg fyri sól.
eg herja, í rustdustið stíga, stríðast sum hetjan, tá blóðpengin gól ? girndtempul høga í setandi sól. Samanborið við eldri søvn eftir Regin Dahl, hevur hetta nýggja savnið, haldi eg, ið hvussu er, okkurt
eg herja, í rustdustið stíga, stríðast sum hetjan, tá blóðpengin gól ? girndtempul høga í setandi sól. Samanborið við eldri søvn eftir Regin Dahl, hevur hetta nýggja savnið, haldi eg, ið hvussu er, okkurt
siga landsynningstømingur, tá ið hann liggur í fleiri dagar, og tað ger hann ofta: ikki skýggj fyri sól, besta terriætt við Gjógv. Tað er stjørnuklárt. Barometrið er eisini komið langt upp nú. Landsynningur
havt. Ingálvur stendur á listarliga tindinum. Hevur gingið gjøgnum líðir, skursl og hamrar. Í toku og sól. Og nú ? sólin er við at koma vestur um ? skoðar hann í kring og letur hugin reika. Hugflogið hevur
kann sambindast við luft. Ova-liga í myndini sæst ein strika við einum rundum skapi omanyvir. Ein sól oman yvir eini havsbrúgv? Tað er ikki vist, tí rúmdin í myndini tykist fleirtýðug. Havsbrúgvin kann [...] áðrenn hinir óndu dagar koma og árini nærkast, sum tú fert at sig um: Tey líkar mær ikki!? Áðrenn sól og máni og stjørnur verða fjald í myrkri, og skýggini koma aftur eftir regnið, tá ið teir ristast,
lætta flogið sum studentur. Men so henda góðveðursmorgunin í mars broyttist alt! Tú strálaði sum ein sól, tá ið tú fór frá húsum, og tað seinasta, tú segði við mammu, var: »Endiliga ein sólskinsdagur. Eg
at ljós má brenna allan dagin. Men so fer tað aftur at lýsna, og alt á foldum fer at gleða seg til sól og summarhita. Jólini eru kreppan í verðaldarsøguni. Jesu føðing ella fylling tíðarinnar, sum Paulus
Luftbrúnni kom ein eingil: Óttist ikki, sí eg kunngeri tykkum eini gleðiboð. Hann skein sum bjartasta sól á hásumri.. Hetta var eitt resitativ. Mannamúgvan vendi sær á. Hugdu upp á Luftbrúnna, sóu eingilin
