Omma okkara er farin, men vit vilja minnast hana alt okkara lív. Hon var mamma foreldur okkara og langomma at børnum okkara. Fegin vildu vit at børnini vóru eldri, so tey kundu minnast aftur á teg, me

Í stilluviku andaðust omma og abbi í Havn, bert tímar ímillum. Bæði vóru tit gomul og mett av døgum. Tykkum báðum untist nógv ár saman, til stóra gleði fyri okkum ommubørn og ikki minst øll langommubø

19.09.40 – 19.03.13 Góða fitta elskaða omma Í dag eru júst 2 ár liðin síðani eg seinast hoyrdi málið á tær. At hetta lagnukvøld skuldi gerast síðstu ferð vit tosaðu saman, hevði eg aldrin ímynda mær.

Tá ið eg fekk boðini um at omma var so ússalig, hugsaði eg bert um at koma heim skjótast gjørligt, so eg kundi halda hana í hondina, kína henni og vera um hana til tað síðsta. Á læraraskúlanum, greidd

So kom tann dagur, sum vit í eina tíð høvdu væntað fór at koma. Hesa seinastu tíðina vart tú ógvuliga sjúk og vit vistu, at nú var ikki nógv eftir av tínari tíð. Hóast alt er tað svárt at viðurkenna,

Góða omma, nú er rúm tíð farin síðan tú fór her frá, og ikki bar til hjá mær at fylgja tær til gravar, er tað sera tungt at skriva nakrar reglur um teg, tú, sum fylti so nógv í mínum og í okkara lívi.

Góða kæra omma. Hvar skal eg byrja? Eg minnist hvussu trygg eg altíð var hjá tykkum, tá eg kom at ferðast. Hvussu trygt eg svav á bólinum við síðuna av tær. Og ein morgun vaknaði við at tú flenti, tí

Orð søgd í kirkjuni, tá omma fór til gravar. Nú fór omma frá okkum. Hon er farin heim til tey, sum fóru undan henni, 96 ára gomul. Hon hevur haft eitt langt lív. Var røsk til beinini ikki orkaðu meira

Jesus vælsigni tykkum, vóru altíð fyrstu orðini, omma segði, tá ið vit komu at vitja, so fevndi hon børnini og gav teimum ein koss á kjálkan. Nú er omma farin heim til teir ævigu bústaðir, einans eitt

Tað er ógvuliga tungt at seta seg at skriva minningarorð um mína høgt elskaðu ommu. 1. november 2006 fekk eg tey tungu boð, at «Fí-omma« ikki var ímillum okkum meir. Fí-omma, sum vit øll ommubørnini kallaðu