ein sjónleik. Eg hevði hildið, at ein framførsla, sum tann hjá Budam, hevði verið passandi til at fari á pall á t.d. Tjóðpallinum. Hetta er nakað, ið er best egnað sum lítið intimt tiltak. Á Tjóðpallinum

fyribrigdið at “doypa til Brøðrasamkomuna” visir eisini hansara periferiska kunnleika til málið. Tað fari eg kanska eisini at venda aftur til seinni. Jú Hans Andrias, Jógvan skilir Til endans sigur hann: [...] skilja, at teksturin hjá Josiasi Matras yvirhøvur er til”. – Jú Hans Andrias, Jógvan skilir! Annars fari eg, sum fyrr sagt, at venda aftur seinni við onkrum brotum við tørvandi breidd í fyrilestrinum, uttan

tað, sum hann ætlar at byggja og selja.     - Tá hesi húsini eru komin upp at standa og eru seld, fari eg at taka støðu til, um virksemið við at byggja og selja enn fleiri hús fer at halda fram.     Spurdur

til at “ganga skritti fult út” tá átti landsstýrismaðurin ikki at latið henda søguliga møguleikan fari afturvið borðinum. Tað verður eingin trupul­leiki at fáa íleggjarir, teir fara at standa í kø og verður

standi við hvørt orð, sum eg havi sagt um hesi viðurskifti í fyrilestrinum og eg hvørki havi ella fari her at skáka mær undan nøkrum av hesum”. Síðani sigur hann: “Eg havi bara endurgivið brot úr endu

skelkað meg ? bæði sum formaður í einum uppstillaðum politiskum flokki, sum valevni og sum veljari. Eg fari tí hervið at kæra um, at loyvi er givið til slíka kanning, skrivaði Høgni Hoydal m.a. í sínari kæru

kønan, men eisini sera spekulativan man. Hann hugsaði djúpt, og hann hevði síni prinsippir. At enda fari eg at ynskja Óla Olsen til lukku við bókini.” Søgan um bókina Síðani greiddi Óli frá sínum arbeiði

i. Her lá Langanes eisini. Tað er meðan teir liggja her, klárir at fara, tá kom henda grindin. Eg fari upp í skúla henda morgunin og síggi, at tað eru so nógvir bátar undir Kalsoynni. Tá var tað grind

skifta hvønn tráð. Ikki bara orsakað av sveitta, men stutt og greitt, tí eg eri skitin. Seinni í dag fari eg saman við tulki mínum at vitja gomlu skansarnar, sum í forum vórðu bygdir at halda bretskum og

fyrsta umfari. »Hvussu skal tað betalast?« sigur Evald. Eg sigi, at tað verður betalt kontant. So fari eg umborð og spyrji eftir skiparanum. Hann kom so upp úr chartrúminum, teir kalla. So sigi eg, hvussu [...] gloymt at senda mær telegramm, tá ið farast skuldi av stað aftur. So fór eg til Klaksvíkar, og eg fari inn til Stellupól. So sigi eg, hvussu illa tað lá fyri hjá mær, at teir høvdu gloymt at senda mær [...] og hann var eisini sera fittligur at vera saman við. Edmund Joensen var fittur og raskur drongur Eg fari so av og sigi við konuna, at nú gevist eg at sigla við trolara. Um eg visti nakað frægari? So ringdi