inntøku, men keypa, tað vilja teir ikki. Tá so onkur roynir at draga teir út úr varda verkstaðnum, so rópa teir upp um kommunismu og um hvussu óneyðugir búskaparfrøðingar eru fyri landið. Vit ditta okkum at

rokna aftureftir út frá teimum málum fyri samfelagið, ið politkarnir seta. Vit mugu, um vit skulu rópa okkum vælferðarsamfelag, hava eina fría skúlagongd, fría sjúkrarøkt, góð viðurskifti og røkt á ellisárum

Framtaksgrunnin arbeiðir rættiliga friðarliga og í loyndum. Nevndin fyri ein fíggingargrunn skal ikki at rópa út um geilar um ætlanir sínar, men nevndin fyri grunnin átti at kunna eit sindur meia, so leysasøgur

vannrættindum. Sum verða kúgað, trælkað og tikin av døgum. Uppgávan hjá hesum felagsskapi er so eisini at rópa varskó, tá rættindi hjá eitt nú minnilutum í okkara egna samfelag verða skúgvað til viks. Men tað

fólkinum í Darfur. Nøkur heilt fá lond t.d. Noreg hava hoyrt neyðarrópini úr Darfur og hava roynt at rópa heimin upp, men alt til fánýtis. Heimurin vendir neyðarrópunum deyva oyrað og heimurin vendir neyðini

riddarin av danabrók, als ongan leiklut spælt. Hvat er frægari er ilt at siga. Við Trapputinginum rópa vit veljaran til fundar. Orðaskiftið verður varpað beinleiðis á Rás 2, og aftaná verður umrøða her

purningin, ið hevur verið altdominerandi seinastu fimm árini. Í ljósinum av hesum er orsøk til at rópa varskó. Um veljarakanningin er eftirfarandi, so er talan um eina høgrasnaring, ið kann koma føroyska

eru í so stórari andsøgn til bæði tað, sum ICES og okkara egnu fiskifrøðingar koma til, er rætt at rópa varskó. Okkara politikarar og serstakliga landsstýrismaðurin eigur at gera sítt fótarbeiði og forarbeiði [...] at viga ráðini neyvt og ikki taka ta lættastu avgerðina, ið oftani er at ganga teimum á møti, ið rópa harðast. Tað er greitt, at tað ber ikki til at skerja alla veiðuna frá degi til annan. Men tað kann

um vit á øllum økjum kundu siga okkum vera tjóðin, sum verjir minnilutar. Tá kunnu vit av sonnum rópa okkum heimsborgarar. Sosialurin

øðrum við virðing og respekt. Vit skulu øll vera her, og tað er ikki neyðturviliga so, at tey, ið rópa harðast, altíð hava rætt. Men hinvegin er orðaskifti og skifti av meiningum ein neyðturvilig fortreyt