gistingarhús og matstovur verður føroyskt trokað burtur av útlendskum máli, serliga enskum. Av tí at størv innan ferðavinnuna sjáldan eru serliga attraktiv, eru nógv av starvsfókunum í ferðavinnuni í dag útlendsk

m, tá tað ræður um at seta námslektarar í føst størv. Námsvísindadeildin hevur sett í verk nýggja politikkin, og nú verða fólk eggjað til at søkja størv sum adjunktur, har partur av uppgávuni er at gjøgnumføra

tín og lønin, tú fært fyri avrik títt. Um so verður, finnur arbeiðsmegin eitt arbeiðsbýti, har øll størv hava týdning, tí tey nøkta onkran stóran tørv, sum vit hava. Einki starv hevur størri týdning enn

hátt­vird­ur í altjóða høpi sum fiski­vinnu­s­erfrøðingur og hevur í ein mansaldur røkt týð­andi­, høg størv innan bæði føroyska og altjóða fiski­vinnu­umsiting og –ráð­gev­ing. Virðingin røkkur tvørtur um heimlig

rávøruútflytari til at vera ein matvøruframleiðandi tjóð, sum kann skapa nógv nýggj og vitanartung størv í høvuðsvinnuni.” Sjúrður viðger skilagott tjóðskaparkensluna, søguligar dreymar og visjónir og sigur

Noregi er talið á sjálvbodnum, sum eru við í hjálpararbeiði, stútt vaksandi. Fólk siga síni borgarligu størv upp fyri heldur at fara til verka at hjalpa fólki í sjálvhjálparfelagsskapum. Talan er um fólk við

og at “ein forðing fyri flytiførinum hjá arbeiðsmegini er, at beinleiðis stuðul verður veittur til størv í ávísum vinnugreinum”. Arbeiðsgevarafelagið vísir á, at skipanin við skattalætta til sjófólk virkar

Málsligi agin í Útvarpinum var strangur. Tað man hava verið ógvuliga umráðandi, táið fólk vórðu sett í størv á stovninum, at málsliga kálv­føðingin var í lagi. Við tíðini gjørdist Útvarpið ein málsligur “skúli”

Meðalstættin fór at minna um biddarar, og undirstættin var óbrúkilig. Øll vanlig mát sprongdust. Vanlig størv sum lærarayrkið vórðu hildin at vera ússalig. Ongin koyrdi í bussi. Øll koyrdu í egnum bili, hóast

lært seg at tosa danskt. Atammik er framvegis í dag ein fiskivinnubygd, men tað vóru eisini onnur størv og tænastur her. Mamma Marthu starvaðist sum jarðarmóðir, og vóru møðgurnar báðar ofta úti og hjálptu