bilsnir, tá ið Esbern bað hann umbera seg eina løtu og síðan fór yvir og at práta við meg ístaðin. Nei, Esbern gjørdi ikki mun á fólki, og tað gjørdi Petra heldur ikki. Eitt, sum eyðkendi hugnaliga heimið

flaki, var 17% hægri. Tá spurdi Pauli varisliga, um hann so ikki fekk nøkur oyru meiri fyri kiloið. “Nei, tað kemur ikki uppá tal”, var svarið, “tí so koma hinir og vilja hava tað sama”. Hann hevði eitt serligt

vindeyga og spurdi, um eg skuldi hava fruktkassar til eplini. Tað var ikki tí at kioskin var seld, nei røddin var tagnað. Men tómrúmið hjá tykkum Eyðfinni, Anniku, Tanju, Duritu, Roberti og øllum tykkum

ommubørnum, míni írokna. Tað er næstan ikki ólavsøkan, at onkur ikki viðmerkir, hvussu vøkur tey eru. Nei, sanniliga setti tú teg ikki hendur í favn og tók synd í tær sjálvari. Men tað var nú heldur ongantíð

upp á støðuna, at eg stóð og flenti. Tað er bert ein av mongum sjónum, ið eg aldri fari at gloyma. Nei, mangan hava vit flent at tí. Tað var sum oftast eg, sum flenti, tí var tað nakað, tær ikki dámdi,

318 Um tú vilt gleði vinna, søk ei til hægsta sal! Nei, eydnan er at finna, har grannar semjast væl, har kærleiki man ráða, har blídni er við borð, har mildar tungur sáa tey mjúku troystarorð. 2. Tey,

sigur tú, nyttaði eg nakað”? “Ja”, segði dótturin, “tú var ein tann besta.” Tá flenti Hallgerð: “Nei, hvat sigur tú.” Tað er so ómetaliga umráðandi, at vit, sum eru her og minnast, halda fast tá minnið

til at hann var nógv avhildin, ikki bara í Suðuroynni, men um alt Føroyaland, tí hann segði ongantíð nei, um eitt viðskiftafólk hevði brúk fyri hansara hjálp. Hansara motto var: “Tað gongur nokk, eg finni

gólvið enn. Eisini eitt annað var, her støðaðust lærararnir væl og leingi. Alt vóru ikki reyðar rósur, nei, tí nú knappliga høvdu nøkur funnið útav, at tað var ikki gott fyri børn at fara heimaní frá. Eingin

varð staðfest á Ríkissjúkrahúsinum, men hesaferð orkaði tú ikki meira góða. Tí avgjørdi tú at takka nei til viðgerð, ið helst ikki hevði hjálpt, og valdi ístaðin at koma heim til Trongisvágs at vera, tað