har tygum og Egar hjálptu til at stýra okk­um børnum, so vit sótu still og lurtaðu eftir søgum og Guds orði. Altíð gjørdu tit hetta við tolsemi og hjálp­semi. Sunnudagsskúli tá var á Vaglinum, har bor

moralskum og skilvísum slag. Teir stillaðu spurningar. Hvussu kann ein eingil ísáa eina jomfrú? Hví krevur Gud í Gamla Testamenti, at hansara fylgisneytar skula átaka sær at fremja fólkadráp? Hvussu kann ein maður

heildarmyndina, kanska í tíðarperspektivi eisini. Sjálvandi kann stuðul, ráðgeving og leiðbeining frá Guds fólki eisini vera viðkomandi í hesum sambandi. Men tað er langt frá viðkomandi, at landsstýrismenn

við New Foundlandi, tað verið seg vøkru náttúruna og dámliga fólkið. Men ein munur er so tann, tøkk Gud fyri tað, at tit enn hava tosk á grunnunum. Toskurin hvarv á grunnunum út fyri New Foundland fyri nógvum

talan er um kraft Guds, so vita vit sjálvandi, at Gud er mentur at gera, hvat tað skal verða annars var Hann ikki Gud. Hinvegin, so síggja vit, at megnireglan, tá tað kemur til kraft Guds, er ikki ein kraft [...] øllum tí, sum kemur inn á okkum. Orð Guds lærir, at vit eru í einum andaligum bardaga og fíggindi Guds ger alt fyri at oyðileggja verk Guds. Eydnast tað honum ikki við atsóknum, so broytir hann framferð [...] mótstøðumaður Guds slapp framat við ymiskum, sum elvdi til siðloysi og óskil. Andi Guds var trokaður av og holdið slapp at ráða, og var hetta orsøkin til óskil og ófrið. Tí minnir Paulus tey á, at Gud er jú ikki

gulleggini«. Tápuligheit og uppgerð út um alt mark vil eg kalla tað. Nú vísir tað seg tíbetur, og Gud havi lov fyri tað, at eitt gløgt høvd í Sandavági bjargaði okkum undan landaskommini. Tí landaskomm

var ungur, tá eg vitnaði fyrstu ferð her. Eg havi tó ikki verið nakrar stórur talari, men havi havt Guds orð frammi av og á, leggur hann aftrat. ##med2## Ein góður drekkamunnur Í áhugaverdari samrøðu við

sigur hon. – Eg vil gjarna formidla kirkjuna sum eitt stað, har tú ert í friði við teg sjálvan og tín gud, og har tú merkir Guðs nærveru, umsorgan, nærleika og kærleika. Tað er eisini gott at merkja felagsskapin

er broytt nú. Nú er minni munur á útivølli og heimavølli. Men eg skilji væl, tá fólk siga, ”harra gud null stig, hvat er tað?” Tað er null og tað er ikki nóg gott. Men har má eg spyrja í mun til hvat?

kunnu vígast borgarligt, er Jenis av Rana millum annað endurgivin fyri at siga soleiðis: »Meining Guds er, at vit, sum einstaklingar, skulu liva eitt trygt og friðarligt lív. Men ístaðin draga tey samkyndu