lært íslendingar á Eysturlandinum at fiska lønandi. Tað var sera hugaligt at vera føroyingur hesa løtu. Føroyingar upprunaliga ikki vælkomnir Fiskiveiðan hjá føroyingum frá Eystfjarðunum í Íslandi er frá [...] skip - leitað sær inn undir land at kroka. Skiparin var í messuni og skaffaði, og tað stoytti í somu løtu, sum hann var komin upp á brúnna aftur. Tað var ein skopuningur, sum tá stóð til róðurs. Men hann

fekk í bjargingarbeltið. So skundaði eg mær at gera fast um ein stein, ein klett. Tað tók eina góða løtu, so nú koma teir, nú kemur onkur í land, tað sá eg. Teir komu í land eftir endanum? Ja, eftir endanum [...] rigningin. Og so fór eg niður aftur, tí eg visti ikki, hvar eg skuldi vera. Alt kundi fara hvørja løtu. Tað var meira brim enn so. Tá tit komu upp – har var jú einki hús fyri? Einki hús var fyri, nei.

puttet i Seng. Kl. 9 blev der slukket. Jeg laa imidlertid og frøs hele Natten. “Blundaði ikki eina løtu.” Nakað seinni varð hann vaktur av einum nýggjum sjúklingi. “Han begyndte straks at eksaminere mig [...] Chr. at koma eftir sær. Hevði um kvøldið vitjan av Aage Mortensen, og “vit sótu og sjóvaðu eina góða løtu.” Tann 22. skrivaði Egil til fólk, sum hann kendi á sanatoriinum, og hann ringdi eisini til onnur

hevði pyntað eitt jólatræ. Táið tey høvdu dansað um træið eina løtu høvdu tey eitt jólaborð. Áðrenn tey fóru heim spældi mamman klaver eina løtu. 2. jóladag fór Egil í Føroy­inga­felag, sum vanliga hevði eina

yrkja eftir.” Vit nevndu so Drachmann: “Se det summer af sol over engen”, og Hans Andrias sat nú eina løtu og ruggaði aftur og fram. So rópar hann: “Skriva nú”, og so dikteraði hann mær trý ørindi í senn. [...] og eg sang av hjartans lysti “Várt fagra heim, várt dýra land”. (Lagið “Og Guð vors lands). Eina løtu seinni fór eg út eitt ørindi, og Wathne kom til mín og segði, at eg hevði eitt frálíkt mál, og hann

sindur av hjartabankan og hugsaði nógv um, hvat ið eg skuldi gera. Men tá ið vit høvdu koyrt eina løtu, kom eg til ta niðurstøðu, at hesir menn hava eisini fyri neyðini at hoyra gleðiboðskapin. Tað stendur [...] hann kendi meg kortini. “Ayje, hví var tú so leingi burtur?” spurdi hann. Eg prátaði við hann eina løtu, men hann var ikki so prátingarsamur sum fyrr. Hann var mestsum sløknaður sálarliga. So fór eg aftur

meg. Eg svav heilt til kl. 4 s.p. Fór so út á Trøð til J. Paula og tey við millummála. Velti eina løtu. Tá var mjørki og regn. Vit hava tað, Gud havi lov, øll gott. Tað menniskja, sum eg helst vildi sæð [...] staðið úti á kabyssunni. Eldur var komin í hana. Kokkurin var illa brendur, hann fór á Hospitalið. Eina løtu var eg í landi. Rigga til at fara avstað Sunnudagur, 1. juni Eg fór seint upp í morgun. Tá eg kom

minnir um gamla vegin úr Gøtu og niðan á Eiðið. Útsýnið er framúr, og í góðveðrinum steðga vit eina løtu á Ketilsstøðum undir Dýjafjalli. Vit eru ikki púra einsamøll. Á sama lítla steðgiplássinum er ein [...] so tað skuldi gingið væl uttan fyri tangan á Langanesi . Kl. 8 um kvøldið var Edvard loystur av. Løtu seinni, meðan Edvard stóð frammi á halldekkinum, og tað var ógvuliga myrkt, sá hann sortan av nesinum

Løgin atferð At menniskja er eitt djór eins og apur, seyður og annað er danski professarin ikki eina løtu í iva um. Tann sannføringin er eisini ein av orsøkunum til, at áhugin fyri tí estetiska tokkanum hjá

kemur av skafti – men gloymið ongantíð sjálva ferðina. Tí áðrenn vit vita av, er alt yvirstaðið. Eina løtu sum hesa kundu vit ynskt okkum, at tíðin legði sínar veingir, sum Pól F yrkir, men tað ger hon bara