fer út undir sínum navni. – Skrivaði eg alt liðugt sjálvur, so hevði eg ikki havt tíð til annað. Tú spyr um spunasmiðir. Eingin spinnir fyri meg, men eg havi fólk, sum hjálpa mær at skriva. Eg stýri mínum
vanligari siðvenju, at tingið atkvøðir um ein fyrispurning. Tað fer soleiðis fram, at løgtingsformaðurin spyr tinglimir, um nakar hevur nakað ímóti, at ein fyrispurningur verður svaraður. Ongin plagar at muta
ella forðingar, ið eru orsøkin, ella er politiski viljin til at fremja avtaluna ikki nóg stórur, spyr Heðin Mortensen.
Fyrispurningur Løgtingsmaðurin, Heðin Zachariasen, er ikki nøgdur við líkindini at hoyra Útvarp Føroya og síggja Sjónvarp Føroya í Norðurstreymoy og Sundalagnum. Tí fer hann á tingi í dag at seta land
10 ára gomlu Tórunn, at hann heldur onga orsøk verða til at nokta hesum fyrispurningi. - Hví ikki, spyr Heðin Mortensen. Nú sær út til, at unga Tórunn fær sín vilja, og sleppur at skoyta tvær vikur meira
Mortensen, borgarstjóra, Inigibjørg Berg, kommunustjóra og Jákup Egholm Hansen, tekniskan stjóra, og spyr, um farast skal víðari við málinum, nú Fornminnisnevndin og Yvirfriðingarnevndin ikki vildu loyva [...] loyva at seta standmyndina upp á Skinnaraskeri. Einasta svarið hann fær, er frá Ingibjørg Berg, sum spyr hvørjir møguleikar annars eru. Og har lá málið so stilt, til Bogi Andreasen blásti lív í kjakið aftur
víðari til tey røttu fólkini.? Der Standard spyr eisini argandi Hickersberger, um hví hann fer at hyggja eftir dystinum á einum almennum staði. Der Standard spyr Hickersberger um talan er um sjálvspíning
landinum, skrivar tingmaðurin í viðmerkingunum til fyrispurningin. Tingmaðurin fyri Javnaðarflokkin spyr ítøkiliga um hegning fram við landsvegin millum Vestmanna og Kollafjørð, ið sambært honum er tiltikið
kemur inn á Føroyskar Søgur. – Hava tit fingið fatur á upptøkunum av vígsluni av Christianskirkjuni? spyr hann alt fyri eitt, og fær eitt játtandi svar. Upptøkurnar verða brúktar í sambandi við eitt kapittul
bíligur Ude og Hjemme stílur. Hvørki lurtar ella hyggur Seinni tátturin er, har Hilmar Jan Hansen, spyr løgmann, um ikki átti at verið kunnað meir! Hilmar Jan Hansen er stuttligur maður, og óivað ikki keðiligur
