fleiri reiðaríum at uppkeypt eitt loyvi, sum teir síðani kundu býtt í fleiri lutir, og harvið økt um egna veiðiorku. Vit vilja finna eina loysn, men treytin er sjálvandi, at hetta verður gjørt innan fyri

fleiri reiðaríum at uppkeypt eitt loyvi, sum teir síðani kundu býtt í fleiri lutir, og harvið økt um egna veiðiorku. Vit vilja finna eina loysn, men treytin er sjálvandi, at hetta verður gjørt innan fyri

tí, sum tú dømir annan fyri, fordømir tú jú teg sjálvan Hyklari tín! Tak fyrst bjálkan út úr tínum egna eyga Tí við dóminum, ið tit døma við, skulu tit verða dømd Tit misbrúka halgubók við at skapa andstygd

oman á gólvið hjá Maju. Heilt til sín deyðadag varðveitti hon áhugan fyri tí einstaka, hóast hennara egna familja var vorðin fjølment. Nú eru vit bert 3 eftir av systkinunum á Geil á Argjum. Dus býr á Sjællandi

barna- og ungdómsár høvdu verið við ommu og abba sum foreldur, og fekk hetta meg at hugleiða um mítt egna lív saman við teimum. Roykurin av nýbakaðum bollum er tað fyrsta, ið kemur mær til hugs, tá ið eg

ber lívsverk títt Bakkafrost best boð um. Tú hugsaði ikki bert um teg og tíni, men setti alt títt egna í veð fyri at skapa virðir, fólki og samfelagnum at gagni. Aðrastaðni á smoltstøðin hongur eitt annað [...] kemur ikki til at heysta. Orðt. 11,4” Og sigur hetta nakað um, hvat var títt “drive”. Tú søkti aldrin egna æru, men luttók heilhjartaður í lokalsamfelagnum. Í mong ár vart tú komunustýrislimur, og vart ein

og ræðslu, teir gomlu løgdu á annan bógv, tóku snørið í hond, løgdu til havs, vunnu gull og trúgv á egna megi, arbeiðsgleði, sum eisini kom jarðarbrúkinum til góðar, teir gomlu veltu upp úr nýggjum og fluttu

Jógvan seti eg nakrar myndir úr matummælum niðanfyri. Ærað veri minnið um Jógvan, sum vaks upp í mínum egna grannalagi. Takk fyri minnini og upplivilsisríku máltíðirnar, og alla samkenslu til tykkum, ið eftir

sum vit børn høvdu so nógv brúk fyri, til ferðina um lívsins hav. Tey seinnu árini, eftir at hennara egna samkoma gavst við sínum virksemi á Tvøroyri, savnaðist Nancy regluliga við okkum, og vóru vit sera

meira týdningarmikið fyri okkum tá tey eru farin. Men at hesi orð, sum eg í áravís havi goymt í mínum egna hjarta, gjørdust so livandi og vóru givin víðari júst sum omma, uttan at vit vistu tað, fór til hvíldar