roykur frá einum báli og dagaði yvir Heygnum sum ein bleikur skapningur sveiptur í eina líkverju. Eina løtu flákraði hon og vildi reka í ein vestan; men úr vestri kom ein kaldur vindur, og hon boygdi seg undan

Hesin spurningur verður ikki minni átrokandi við tað, at skaldskapur heldur okkara ans fangaðan eina løtu, har okkara evni til hugsavnan savnast aftur móti okkum sjálvum í eini opinbering av nýggjum møguleikum

heim er eingin orsøk at bíða eftir nýggjastu tíðindunum. Í dag fái eg úrslitið á internetinum í somu løtu, sum dysturin er avblástur. Ella á tekstvarpinum. Tíggju minuttir seinni er dysturin lýstur í odd

gamla ikki hoyra grett um, at sonurin var andaður. Hann svav, segði hon. Og mundi fara at vakna hvørja løtu. Eins og málið (t.e. tað trúmál, ið dømi tíðum síggjast um á gravsteinum) rangvendist fyri hesi gomlu

hevur gjørt okkum til heimsins lukkuligastu foreldur, ongin ivi um tað. Og vit vildu ikki verið nakra løtu saman við henni fyri uttan. Men eg skal ikki romantisera ættleiðing og gera tað til eitt ljósareytt

fyri einum lærara í enskum í 10 vikur og hjá Sarah, var bara eftir at pakka kuffertið. Frá fyrstu løtu eg steig í land í Føroyum, kendi eg meg væl. Eg havi ferðast nógv og havi vant meg við, at fyrsta

- Einasti munurin millum ein lækna og ein sjúkling er ein diagnosa. Kortini er tað sum at í somu løtu, eitt menniskja verður innlagt á sjúkrahús, missir tað sín samleika og verður gjørt til ein óhjálpnan

o.s.fr. Tí kom tað mest sum eitt sjokk, tá vit hoyrdu Týr við Orminum Langa fyrstu ferð. Frá eini løtu til aðra gekk tað upp fyri okkum, at føroysk mentan eisini var harður modernaður rockur á sera høgum

samtíðis, at súltutoyið lá so leingi í Keypmannahavn av tí, at tað var verkfall.  Tó tekur tað eina løtu, áðrenn súltutoyið varð býtt út til børnini, tí ikki fyrrenn 23. november 1951 skrivar Norðlýsið,

allarbesta frálæran, tú kanst fáa í at selja teg sjálvan, fært tú við at eygleiða eitt forelskað par eina løtu. Tey brúka alla sína orku uppá at finna út av, hvat tað er, hin helst vil hava og so at gera júst