javnstøðunevndin, ið ansar eftir, at hon verður hildin. Men tað vísir seg alla tíðina at vera neyðugt at peika á, at javnstøðulógin er komin fyri at vera og at hon er neyðug. Í sendingini "Spyr bara" í Útvarpinum

higartil í kappingini KÍ-Víkingur norðuri í Klaksvík heldur Tróndur Arge, at tað eru fleiri lutir, sum peika ímóti KÍ-sigri í løtuni.

Stórutjørn, so hevði eg angrað tað restina av lívinum. - Eg var imponeraður av, at flokkurin kláraði at peika á ein nýggjan landsstýrismann, longu tríggjar tímar eftir at eg var komin við mínari fráboðan. Tað

hava hesi sjey grundvirðini í heiminum í dag? Ber til at peika á vøld ella stovnar, ið verja ella varðveita hesi virðir, og ber til at peika á maktir, ið skerja tey ella leggja teimum forðingar? Hyggja

ímóti. Og tað, at spurningar verða settir í dag, og at fleiri tinglimir – eisini samgongulimir – peika á viðurskifti, sum kanska ikki virka júst eftir ætlan, tað er akkurát tað, sum hetta orðaskiftið er

n sjálvan. Í slíkum føri kann landsstýrismaðurin ikki geva einum deildarstjóra eina nøs uttan at peika móti sær sjálvum eisini. Øðrvísi er við MRCC Tórshavn. Har kunnu stjórar og leiðarar av høvdast, tí [...] áðrenn løgtingsvalið? Tað kann jú hugsast, at landsstýrismaðurin er bangin fyri niðurstøðum, sum kunnu peika á hann sjálvan. ??Landsstýrismaðurin hevur annars havt sum "image" at hava eina hóvliga og seina framferð

døpur framtíðarskaldsøga, sum er ein ávarandi tekstur. Ofta verður skrivað, at fyrimyndirnar, sum peika fram ímóti hesi skaldsøgu, eru Brave New World (1932) eftir Aldous Huxley og 1984 (1949) eftir George

so ofta hevur verið frammi - fari eg ikki at viðgera. Í staðin fyri er vert at spyrja, um ein kann peika á meira saklig, uttanveltað viðurskiftir. Spurningurin kann tykjast banalur ella týdningsleysur. Sjálvur [...] hevur sogið sektir í seg, sum ein støvsúgvari sýgur støv. Tann syndraða eindin Skulu vit royna at peika á ein høvuðstráð í Janusar skerptu kritisku støðu til radikalan sjálvstýrispolitikk, so kunnu vit

fyrst og fremst, at hon ikki hevur megnað at tala til sítt fólk, sum ein Helmut Schmidt hevði gjørt, peika á vegin yvir um kreppuna og gera greitt, hvør hevur ábyrgdina, hvør skal gjalda og hvørjar treytirnar

politiskt hugflog. Við hesum orðum hugsi eg um gávuna, tá ið ein tvídráttur tekur seg upp, at megna at peika á eitt rúm uttan fyri tvídráttin, eitt triðja univers, og at finna eina loysn har, sum mótpartarnir