lysende ål og rokker og dybe palmelunde af tang og nedhængende vårgrønne algeslør og dunkle koraller?. Myndin gerst leiðarmotiv í skaldsøguni, og tá ið Viola stutt seinni dárar Jacob Sif, er lýsingin beinleiðis

sýndar fram, sum víðari menning av brotmyndum, ið hann hevur arbeitt nógv við. Serligt er fyribrigdið "myndin í myndini". Landafrøðiliga og sálarliga fevna myndirnar víða og fevna um nútímans fjølmiðla- og frumsøgur

skal spyrjast burtur úr um februar/mars, er kjøtterrin góður. Skerpikjøtið: ein trúarspurningur Myndin av sjálvari flettingini er romantisk, og tað av góðum grundum. Talan er um eina sera spennandi tíð

og løgnum politiskum og bureukratiskum skipanum, sum skulu halda hjólunum malandi. Tann einfalda myndin av arbeiðarum og kapitalistum er ikki so einføld longur. Tak bara ES. Bóndur og fiskimenn ganga

Veit ikki rættuliga hví, men myndin á permuni leiður huga mín yvir til Sting, og sigur mær at her fáa vit eina soloframførslu, sum í størst møguligan mun verður borin fram av røddini hjá sangaranum. Ivaleyst

Sofíu. Fleiri myndir bera listaligan dám. Hvør tann besta myndin er, skal ikki takast dagar ímillum, men nógv kann lesast úr hesum myndum. Myndin av Jóhannu Sofíu (síða 86), vermóðir Jóhannes Fjallheim, [...] Hann er í fjórða lið. Hann er langabbasonur Lamba Símun. Hann er óførur at mála ljós. Eg hugsi at myndin er væl vald. Sólin hvørvur í novembur á Hellunum og sæst ikki aftur fyrr enn í februar. Veturljós [...] flaturnar og gjørt eina kubistiska frásøgn úr myndini, so hetta bleiv ein analítisk kubisk mynd. Men myndin skal takast, sum hon er. Kvinnan hyggur inn í seg sjálva. Hon letur seg ikki órógvað, um tað er

sum eisini andstøðan kann brúka« nøkulunda soleiðis hevur landsstýrismaðurin ferð eftir ferð sagt. Myndin er góð, men hyggja vit niður í henda góða amboðskassa, so finna vit ikki nógv amboð, sum vit kunnu

løgdu út við at spæla ?Caught in the balance? av plátuni ?Mindfields?, alt meðan tann sera hugtakandi myndin av kápuni frá ?Mindfields? plátuni, so líðandi kom upp á ein risastóran skíggja handan tann stóra

spáddi Verne um í bókini Face au Drapeau, 1896, har ein heil oyggj verður sprongd. Og trýdimensionella myndin sæst í bókini Slottet i Karpaterne, har ein føgur sangkvinna trínur fram úr ongum og hvørvur aftur

Marseliusi eru minni enn so eintýðugur, og ein farri av trega hevur hug at fáa yvirvág, men so kemur myndin av gentuni fram fyri hann, og ein tølandi fyriboðan fær vald á honum. Himmal og hav! Seinasti teksturin