eingin. Teir royktu so óluksáliga illa har inni, at tað bar ikki til at vera har. Nú hava teir ansett folk har at smyrja hurðina, so hon ikki verður føst. Annars heldur bara havnarkontórið til har, og so er

fantastiska sannroynd, at hetta bake-off breyðið hevur gott orð á sær millum manna! Spyrt tú vanlig folk ella enntá seriøsar kokkar, hvar tú fært gott breyð í Føroyum, so eru tað ikki bakarí, ið verða nevnd

og tað er neyðugt at seta slíkt krav, um tað skal hanga saman fíggjarliga. - Vit vita einki um, at folk hava tikið tað illa upp, sigur Unn Perdemo. Ovastevan verður um vikuskiftið.

Men det går stadig fremad. Jeg tror, jeg kan tale for hele den færøske delegations og det færøske folks vegne, når jeg udtrykker vort ønske om at bære hele det økonomiske bidrag for vort fuldgyldige medlemskab

sjálvandi skal tað við, men sjónvarp skal vera alt møguligt. Eg haldi ikki, at tað skulu vera nøkur fá folk, ið avgera, hvat fólk skulu síggja. Føroyingar eru so óneyðuga eymir um mentanina, teir eru eitt sindur

seg, at londini fáa minni og minni fyri sínar vørur, sigur Uri Dadush. Meiri stuðul neyðugur Steen Folke, sum arbeiðir á altjóða granskingarstovninum í Keypmannahavn, sigur við Politiken, at tað er serliga [...] kinesisku býunum og ikki til teir afrikansku bøndurnar, har tørvurin er nógv størri, sigur Steen Folke. Sambært Heimsbankanum eru teir útlendsku íleggjararnir serliga hugaðir at gera íløgur Meksiko og

náttúruna her norðuri, sum hann er sera hugtikin av. Men tað krevur eisini sosialar ágóðar at fáa folk at verða búgvandi í eini bygd sum Eiði. Tí er eisini neyðugt, at fólk fáa atgongd til tílikt sum konsertir

gerast dapurskygdur: ”Spørgsmålet er nu blot, (...) om det i længen er berigende, endsige sundt for et folk at modtage så store tilskud udefra. (...) Lige så lidt som man tør tro, at det udvikles nogen dygighed

handelsens folk og millitæret og de fattige og spedalske, og så skarnet«. Frá próstinum hoyrir hann løtu seinni somu søgu: »Thi indbyggerne var, som han sagde, af naturen såre vrangsindede folk, ulydige [...] og vankundige, urenlige og superstiøse og altid fulde af klagemål, og dertil særdeles utaknemmelige folk, som blot vilde nyde og aldrig yde, og som hellere føjtede omkring som landstrygere og betlede hos

fyri orðafútum Tey allarflestu vilja sleppa undan arrogantum orðafútum, sum í heilum gera seg inn á folk við teirra vitleysu puristisku krøvum og vánaligu ”ráðum”. Máldreingir hava ongan moralskan rætt til