hetta fyri menning? Vinnulívið er ment, og nýggj hús vera bygd. Ein nýggjur barnagarður er komin. So far so good. Men hvat er hent á mentanarøkinum? Jú, her eru vit enn í somu bíðistøðu sum fyru 10 árum síðani

vendir sær og hugsar um heimlandið og foreldrini, og hoyrir náttúruna siga: »Lívið er bert eina ferð, far út og tak tað, meðan tað er«. Men tað er júst hetta, hann ikki vágar, sjálvt tá ið hann fær møguleikan

Jú, tað er nokk rætt at leggi til merkis og minnist nógv, sum onnur ikki hava givið sær stórvegis far um. Til tíðir kann tað vera strævið og uttan iva kanst tú eisini gerast heldur viðbrekin, um tú tekur

vit, føroyingar og evropear annars, vornir meira amerikaniseraðir, enn vit kanska hava gjørt okkum far um. Tað er ógvuliga trupult, at vera anti-amerikanskur, tá hugsað verður um, at ein stórur partur av

vit hava gjørt og njóta, at tað var gott, er tað so veruliga alt stríðið vert? Geva vit okkum ikki far um alt tað góða, sum lívið hevur at bjóða, hvussu skulu vit so nakrantíð varnast, hvussu gott lívið [...] jarðaður. So gott, at tað var vert at fara heilt út á grøvina at minnast. Vónandi góvu teir sær eisini far um, hvussu gott tað var, meðan tað var.

røktarfólk, ið fór at »vaska hendur«: »Hvussu nógv­ar hendur hava tygum í vask­i­num?« »Far og vaska tær« ella »far og vaska tær um hend­ur­nar« siga vit við barnið, ið kem­ur inn við runutum hond­um. Ella

fyri einum tómum sali. Eg hugsi mær til, at hann tosar til mín, til hyggjaran. Eg krevji undirhald, far á gyklaraskúla og lær nøkur triks, innihaldsliga er tað, tann vanliga suppan. Ein suppa, samansett

droymir hon seg aftur til Føroya og enska frágreiðingin til lagið Atlantic Light er sigandi: I travelled far, since the days, of tide & mountain, to another land, a different beat, but I remember you, and I return

í arbeiðandi føroyinginum, soleiðis at hann framleiðir av tí allarmesta, uttan kanska at gera sær far um, hvussu nógv hann fær burturúr í krónum og oyrum, tí tað er also hansara egna fyritøka hann stendur

á meg, tá eg fór at spyrja, huvssu stóð til við bremsunum. – Segði hann bremsur? Her gongur f ínt, far tú bara víðari. – So eg mátti manna meg upp og fór norðuraftur. Snakkði við sýslumannin í telefon,