at streva tá Moirurnar veva tær síðstu traðrir, ið tykjast so fagrir, men sum bert munna tara og hjarta títt særa enn eina ferð. Kanst tú ei yvir lagnuni vinna, so manst tú neyvan eydnuna finna. Tí lagna

Heinesen sendi honum kortini eftir avgerðina so ljóðandi speiska telegramm: ?Eg takki tær av hálvum hjarta?! Drúgvur burður Brævaskaldsøgan ?Det gode Håb? frá 1964 fer fram í 17. øld., og skrivingarlagið

hugsa børn als ikki um hetta. Ein góður sangur er ein góður sangur. So einfalt er tað. Og her er bæði hjarta, sál og verulig ljóðføri og sangarar við. Betri kann tað ikki vera. Og MánadagsMortan tykist hava

støddum, ónøgdum og villleiddum veljarum at taka av. Hesum syrgir flokkurin av fullum huga og heilum hjarta fyri. Moralurin er góður, og dupultmoralurin dupult so góður. Hergeir Nielsen

hoyra júst tykkara meiningar, rís, rós, ella hvat tað skal vera. Ella tit kanska hava eitthvørt uppá hjarta, sum tit fegin vilja hava við í blaðið. Tað er ikki at smæðast burtur. Tit eru hinvegin meira enn

einastu jól, síðani kreppan rakti, hevur starvsfólkið á teimum trimum sjúkrahúsunum bíða við bivandi hjarta eftir, hvat fór nú at henda. Tí hvørt ár hevur verið hótt við meiri og minni sparingum, skerjingum

seg at, duldi hon ikki fyri, at tað var trúgvin, sum allan vegin bar hana ígjøgnum. Tit, sum stóðu hjarta hennara nærmast, hava við Lailu mist ein trúgvan og dyggan stuðul, konu, mammu og ommu, og vit eru

tekstunum hjá Williami Heinesen: Hjartað. Eg havi valt teir tekstirnar út, sum hava talað til mítt hjarta. Hyggja vit at tí, hann skrivaði, so er afturvendandi boðskapur tað góða, positiva, og á ein hátt

telefonlinju, har fólk hava kunnað ringt inn og biðja okkum biðja fyri onkrum, sum liggur teimum á hjarta, og tá kom tað óvart á okkum, hvussu stórur hesin tørvur er, sigur Preben Hansen, sum er formaður

foreldrum tann tryggleika at kunna koma til tín við einum og hvørjum, sum hevur ligið okkum uppá hjarta. Vit vóru skelkað og stóðu púra býtt, tá vit frættu, at tú ikki fekst bjóðað arbeiði á dagstovninum