manst tú á havinum hava klovið-messudrongur á Smyrli 14 ára gamal, 12 ár kokkur við Norðfarinum úr Vági við Johan Godtfred og so við trolarum og línubátum. Tín lutur lá ongantíð eftir, heldur ikki tá ið

kommunu. Tilflytarar fáa eisini eitt klippikort til svimjihylin í Vági, soleiðis at tey kunnu royna nøkur av tilboðnum, sum eru í Vági.

Upp undir jól tann 12. desember hoyrdi eg lýst í kringvarpinum, at Jákup Klein í Vági, ættaður úr Vestmanna, var deyður 95 ára gamal. Við hesi lýsing komu nógv minni fram fyri meg. Tái eg nú fari at royna [...] Edmund Klein sat nú einsa­mallur, konan var deyð. Jákup, tann elsti av fýra systkjum, var búsettur í Vági. Annar sonurin, Leivur, búði í Noregi og sigldi við norskum skipum. Edith, elsta dóttirin, hevði búð

á Sundi, ið kemur at kosta onkustaðni millum 600 og 700 milliónir krónur. Eisini skal orkuverkið í Vági byggjast út fyri umleið 95 milliónir krónur. Stóru, vinnuligu útbyggingarnar hjá Bakkafrost á Glyvrum

í hesi verð og røkti hann sjógvin í mong ár og sum legði grundarlag undir familiulívið í Toftum í Vági. Tað var eyðsýnt, at sjólívið fylti nógv í lívinum hjá Hartvig. Tey, sum hava havt tað stóru uppliving

Klaksvíkar Sjúkrahúsi. Seinni flutti Merry aftur til Danmarkar og giftist í 1964 við Eyðálvur Joensen úr Vági. Tey búsettust fyrst í Tåstrup, men fluttu seinni til Ballerup, har tey høvdu keypt sær eini hús.

m her í Hvalba, niðri í gamla skúla, gingið upp í gjøgnum Káragjógv og so hava vit eisini verið í Vági og bovlað. Óli kundi vera ógvuliga stuttligur, og hann dugdi sera væl at siga frá søgum, hetta kom

Dallahan var borin í heim 6. septembur 1934 á Krosslið í Vági, sonur kenda skiparan Torvald Hjelm og Mariu Kirke, ættað av Kirkju. Dallahan var næstelstur av 7 systkjum, og sum óvitar var spælipláss okkara [...] Akka, mátti tó binda hann í bekkin, so hann ikki fór fyri borð. Einaferð var sluppin “Agnes Louise” í Vági á útróðri uttarliga á Munkagrunninum. Meðan teir seta, kemur ein smádrongur fram eftir dekkinum, tá [...] Góði Dallahan, stoltasta og ein av tínum heilt glaðu løtum, mátti helst vera, tá ið tú á Bakkanum í Vági, slapp at heilsa uppá grønlendska landsstýrisformannin Hans Enoksen og konu hansara. Tú kendi jú Hans

Hartvig abbin farin ert tú, og eftir við sorgini sita vit nú. Men minnini aldrin burtur fara, um tína sál so góða og kæra. Tú hevur okkum við søgum fylt, ta løtuna var alt so stilt. Ja hesa løtu tú se

og »Falki« av Tvøroyri og »City of Norwich« úr Vági, trolarunum »Rankanum« av Tvøroyri og »Tofta Regini« úr Vági og línubátinum »Peturi á Gørðunum« úr Vági. Síðan var abbi heimamaður. Róði út, røktaði jørð [...] knappliga høgg sást á føti og tann altíð bragdliga og káta røddin viknaði. Tú fór á eldrasambýli, fyrst í Vági, síðan á Tvøroyri, har góðar hendur vóru um teg. Men tá so hervilig sjúka afturat ellisbreki tók at [...] innumkomnir var hitt besta ikki nóg gott til okkum. Hjá honum skuldi okkum einki tróta. Og dagarnir í Vági vóru nakað heilt fyri seg – burtur frá býarlívinum í Havn við øllum sínum marglætistilboðum. Á sumri