førdi mannin út á ein stað, har nógvir krossar vóru ? ymiskir í stødd og skapi ? og segði: »Vel nú«. Maðurin fór so at velja, men illa bar til. Krossarnir vóru annaðhvørt ov stórir ella ov tungir, ella okkurt [...] vegin, til hann fann ein, sum var soleiðis vorðin, at hann kundi siga. »Lat meg fáa henda krossin, hesin hóskar mær«. Og hann fekk hann. Men tá var tað júst sami gamli krossur hansara, sum hann framman undan
tey, sum brutu bæði lógina og sabbatina, fyri at bjarga menniskjalívi. Nakað seinni ringdi hesin sami maðurin aftur til mín. Eg hoyrdi beinanvegin, at hann spurdi pent, um hann kundi syngja ein sang fyri [...] at, sum hann segði, foldin er føgur, tí okkum nýtist ikki at bjarga okkara lívi. Eg fortaldi, at maðurin var eitt sindur forstýraður. Tað var hann, hann var sinnisveikur. Men eg havi ongantíð hoyrt eina [...] cirkus til cirkus. Ein dagin møtti hann einum fínum ráðharra, ella var tað sjálvur statsministarin. Hesin fíni harrin, sum á kropsmálinum avdúkaði, at hann helt seg vera fínari enn onnur, spurdi cirkusklovin:
stendur ein ísbjørn. Henda ísbjørn var tilevnað úr ísi. Tað er enski listamaðurin Mark Coreth, sum er maðurin aftanfyri súmbolska listaverkið. Talan var upprunaliga um 11 tons av ísi, sum Mark Coreth fríggjadagin [...] hon hevur fingið loyv at bráðna. Ísbjørnin skal ímynda menniskjaskaptu veðurlagsbroytingarnar, og hesin súmbolikkur varð uppaftur sjónligari við tað, at ein og hvør slapp at leggja sína heitu hond á listaverkið
menn vóru uppøstir, vøddar og spengur spentust og dirraðu sum hørpustreingir, eitt øgiligt skil. Maðurin hevði forbrotið seg, forbrotið seg ið móti donskum valdið, móti Kongi, ja sjálvt tann álmattuða Guð [...] ljósmastrar, gera tað møguligt at spæla bólt í svartastu niðu. Eisini eru dagar við logn á Mølini, tá hesin kendi angin av turkaðum tara rekur okkum í nasarnar, eisini tað hevur sína sjármu. Um veturin er tað
illanstíð, hugsaði maðurin og tók eggið varisliga upp og fór inn við tí. Har pakkaði hann eggið inn í eitt sindur av glasull og legði tað á heita gólvið inni í baðirúminum. Dagin eftir, tá maðurin aftur byrjaði [...] - eitt lítið hol var komið á eggið, og út úr holinum kagaði ein lítil gásaungi. - Hesin skal eita Gutti, hugsaði maðurin og breyt varisliga restina av egginum burtur, so ungin slapp út. Gutti hoppaði úr [...] sá so syrgin og einsamallur út. Helst mundi hann leingjast eftir eini konu, hugsaði maðurin. Ein morgunin, tá maðurin kom út, sá hann, at Gutti hevði fingið vitjan. Ein stór og vøkur gásabøga stóð í túninum
skilhaldsreglurnar, sum áður hevur verið kallað politiviðtøkurnar. Annar maðurin fekk 1.500 krónur í bót – og hin 3000 krónur, tí hesin seinni var sambært løgregluni so harðligur í sínari framferð.
partinum av Skotlandi. Fremsti talsmaðurin fyri hesum royndum á Isle of Sky er Sir Iain Noble, sum er maðurin aftan fyri gæliska lærda háskúlan á Skye, sum verður umrøddur í eini seinni grein. Noble er sannførdur [...] til lokalu býarstýrini, og hetta var eitt gott høvi til at spyrja fólk um teirra politisku støðu. Hesin partur av Skotlandi plagar vanliga at stuðla tí liberala flokkinum til parlamentsval, eins og tey
lurtaði hugagóður eftir einum longum, guldæmdum trúboðara, sum nú var høvuðsprestur í sektini. Hesin fremmandi maður talaði føroykt, eitt margháttligt føroyskt, sum ein útlendingur. Hann sang orðini [...] vinir” í øðrum hvørjum orði. Tað var skilligt, at Guds eldur var inni í honum, og tað kendist, sum hesin eldur hevði brent seg gjøgnum hold og húð og hevði givið honum hetta dæmið. Her var ein manandi og [...] selskapi. Millum teir mest kendu sameindu í hesum stríði vóru høvundarnir Mark Twain og Conan Doyle, maðurin aftan fyri Sherlock Holmes bøkurnar. Men skjótt verða menn gloymdir. Verður hugt í eitt leksikon
at hon - sálin - í veruleikanum var einsamøll: Je suis seul, var niðurstøðan. Úr einseminum fór maðurin út á gøtuna millum nógv fremmandafólk - smáprátandi bæði skemtiligt og álvarsamt - og øll gingu sama [...] hann í skilagott prát við eitt tilvildarligt fólk. Tað hugaði hesi eldsál væl. So í einum spurdi hesin tilvildarligi fremmandi, um hann kendi N.N ella avvarðandi, nú hann vísti samkenslu við luttøku í
pappírsposunum, sum fingust í krambúðunum tá. Hon hevði posan undir fyriklæðnum. Hon vildi ikki, at maðurin skuldi vita av tí, hon gjørdi. Hon bað Dáva fara niðan til mammu við honum, men legði altíð afturat [...] og sjógvurin rann úr honum. Hann sigur: ”Hetta var ein skaðasjógvur vit fingu”, og tá vaknar hon. Hesin dreymur samsvarar væl við tíðina, tá tey halda Immanuel verða burturgingan. Torkil Beder, prestur
