fara út at eta fleiri »bíligar« døgurðar. Um so verður, so er úrslitið tað sama – bara býtt millum fleiri fólk. Tá vit tosa um »øvundsjúkuskatt«, so skal tað sjálvandi takast í álvara. Landið skal
vit eisini gera okkum dælt av hesi vinnu, sum vinnumálaráðharrin ætlar skal umseta fyri eina milliard um seks ár. Tað er av stórum týdningi, at tey sum leggja til rættis, eisini hugsa um at skapa
Spurdur beinleiðis, um hann fer at leggja slíkt uppskot fyri tingið, sum kann spara skattgjaldarunum milliónir, er svarið hjá løgmanni púra greitt: Nei! Sum hann sjálvur sigur, so hevur hann onnur og størri
ngarnar fyri uppsøgnini av Hans Johannus á Brúgv eru samrøður heima við døgurðaborðið millum Bjørn og svágin. Hetta má kallast leyst og subjektivt grundarlag og setir eisini spurning
sær, at Tjóðveldisflokkurin varð stovnaður. Javnaðarflokkurin hevur eisini roynt at siglt millum skerini fyri ikki at styggja sambandsveljararnar, samstundis sum hann eisini kundi halda
somu rættindi og somu skyldur. Íslendski profesarin, Thorvaldur Gylfason legði ikki fingrarnar ímillum, tá hann greiddi frá, hvussu íslendska tjóðarognin í havinum endaði á privatum
ivinum. Men tað heldur bara við hvørt og ikki til hvat sum helst. Miðlahúsið gjørdi eina stóra milliónaíløgu í eina útvarpsstøð við teimum forútsetningum, sum politiska semjan legði upp til
út av sporinum. Vit eru eitt pinkuland, við einum sera avmarkaðum vegakervi. Vit hava brúkt milliardir upp á at menna undirstøðukervið, sum er sera væl útbygt, soleiðis at tú upp á ein
vónandi kann ein sovorðin ætlan verða okkara íkast til eina tjóðarsemju um eitt nýtt samstarv, millum londini í ríkisfelagsskapinum.« At hetta bleiv niðurstøðan, undrar neyvan nakran. Hóast
gjald til hvønn skattgjaldara, tað bretar nevndur poll-tax, t. d. 1.000 kr um mánaðin, kundi givið 300 milliónir krónur um árið. Hann mælir til hægri skrásetingargjald á bilar, at sjómannafrádrátturin
