meira ábyrgd og avgerðarrættur verður lagdur út til kirkjuráðini. Føroyska kirkjan er donsk, fáa vit ofta at vita. Men tað eru tvey høvuðsting innan kirkjuna, sum fólk kanska ikki dagliga hugsa um, sigur

kvøldskúla fyri at finna fram til. Tað eru fleiri, sum gera hetta við stórari gleði, men tú hoyrir eisini ofta fólk siga, at tit, sum eru ættað úr Norðoyggjum, kunnu breiða uppá tykkum, tá tit hava átt ein mann

kur og lagdur undir socialmál. Tað er alt gott um tað at siga, men tað er eisini tann vansin, sum ofta hevur víst seg, at økið verður so stórt, at okkurt fellur burtur ímillum. Fara vit hinvegin inn á

Her í blaðnum havi eg ofta víst á, hvussu lítið samsvar er millum orð og gerðir hjá fólkaflokkinum, og sum eitt dømi havi eg mint á, hvussu fólkaflokstingmenninir, Óli Breckmann og Jørgin Niclasen, fyri

frið, mót eystri og vestri fevnir, sí áin hon liggur nær við lið og oman í ósan stevnir, tá sjógvurin ofta speglar tær, og sólin í suðri brennur. Tí tú okkum kallar sunnudag, ja, allar teir dgar stinnar, Gud

og restina av hesum árinum eigur hann plássið á besta liðnum hjá Herfølge. ? Eg havi sagt tað so ofta, at vit hava tveir frálíka góðar málverjar, men nú eigur Jákup plássið. Tað skal nógv henda, um hann

er heldur ikki so ynskisvert, tí skipini eru gomul, eins og vinningurin ikki er so stórur, sum vit ofta hoyra um. Tað er kortini ein bólkur, sum kundi hugsað sær at farið á trygdarskeið. Tað eru tey ar

er heldur ikki so ynskisvert, tí skipini eru gomul, eins og vinningurin ikki er so stórur, sum vit ofta hoyra um. Tað er kortini ein bólkur, sum kundi hugsað sær at farið á trygdarskeið. Tað eru tey ar

landinum í øllum góðum. Marjun sigur, at hesar áheitanir hava alstóran týdning í málum sum hesum, tí ofta tora illgerðarmenninir ikki at gera nakað, um teir vita, at fólk heldur eyguni við teimum. Marjun

ógvuliga primitivum umstøðum, og tá smittan var komin í eina bygd og í eina familju, so vísti hon seg ofta at vera eirindarleys. Tíbetur kenna vit so lítið til tuberklarnar í dag. Men tað er so stutt síðani [...] í familjuni og so nógv onnur í Svínoy og kring landið, so var Sigga nívd av tuberklum, og hon var ofta á sanatorinum í Hoydølum. Eina smágentu, Elisabeth, mistu tey í 1923. Meðan maðurin var undir Íslandi [...] nakrar vikur seinni kom aftur av skipi. Í 1935 fingu tuberklarnir bilbukt við Siggu. Børnini høvdu ofta verið hjá góðum fólki, og tvey ár eftir, at tey høvdu mist mammuna, fórst pápin. Hann slerdi út av