stóra burturúr. Eingin hevur gloymt goragangin undan ólavsøkuni í fjør. Profilurin hjá samgonguni er klandur. Teir hava klandrast og víst hvørjum øðrum misálit í fimm ár, og tað fara teir at gera sum samgo

virðismetir avrikini hjá samgonguni. Tað er áhugavert, at allir samgonguumboðsmenninir ásannaðu, at klandur og óskil valdar í samgonguni, men eingin kundi rættiliga greiða frá, hví tað er soleiðis. Ymiskt

seg serstakliga í vinnulívinum og síðst men ikki minst komið til sættis við fakfeløgini. Verandi klandur er ósømiligt fyri eina annars sera skilagóða og dámliga landsstýrissamongu við einum frálíkum sa

aggressiv andstøða stútt og støðugt drívur inn í tær mongu politisku rivurnar. Politiska orkan fer til klandur og neisur, har tørvur er á samstarvi og nýhugsan. Hetta er so ikki annað enn væntandi, sum politiska

lleikar verða kveistraðir til viks við neoliberalistiskum flosklum, meðan orkan verður nýtt til klandur og markeringar. Hetta kann skjótt enda galið. Sosialurin

arbeiðsfrið, og fyri fyrstu ferð í fleiri ár gongur tað politiska arbeiðið fyri seg uttan brot, klandur og stríð. Hetta hevur stóran týdning fyri búskap og vinnulív. Samgongan hevur sett sær nøkur mál

Høvuðstaðurin hevur brúk fyri eini sterkari og virkisfýsnari samgongu, sum ikki brúkar orkuna til klandur um valdstøður og um hvør kann gerast mest sjónligur komandi árini. Nú er stund at semjast. Sosialurin

flokkin. Flokkurin hevur sum øllum kunnugt stórar innanhýsis trupulleikar. Sjálvt um innanhýsis klandur vanliga ikki skaðar føroyskar flokkar, so eru trupulleikar Tjóðveldisfloksins í løtuni so álvarsamir

fram við at sýna tað hjálpsemi og tann altjóða samhuga, sum vit føroyingar eru vorðnir kendir fyri. Klandur og stríð eyðkenna heimin í dag, og kríggj og yvirgangur eru dagligur kostur víða hvar. Teir, ið ráða

naðinum, so hevur ikki sæð pent út seinastu árini. Ongantíð fyrr hava verið so nógv verkføll og klandur á almenna arbeiðsmarknaðinum, sum undir sitandi samgongu. Tá tað er rættiliga ósannlíkt, at alt