byrjaði at læra føroyskt, tosaði eg norskt, og føroyskt ljóðaði so stuttligt, sum ein avdottin norskur bóndi frá einum fjarum dali. Nú eg tosi tað nógv betri sjálvur, týðir tað so nógv meira. Føroyskt er vorðið

byrjaði at læra føroyskt, tosaði eg norskt, og føroyskt ljóðaði so stuttligt, sum ein avdottin norskur bóndi frá einum fjarum dali. Nú eg tosi tað nógv betri sjálvur, týðir tað so nógv meira. Føroyskt er vorðið

nóg sterkt. – Skulu vit gagnnýta tarvskálvarnar verður tað undir ongum umstøðum gjørt við, at hvør bóndi fær sær nakrar kálvar. Tvørtur ímóti skulu vit hava nøkur rættilig, stór tarvafjós, sum eru nýggj [...] Vit mugu eisini drepa teir undir skipaðum viðurskiftum, tí tað verður undir ongum umstøðum, at hvør bóndi sær kemur burtur úr tí at drepa tarvarnar. Og so skulu vit hava eina skipaða sølu, har bóndin sleppur

brúksskylda skal leggjast á landbúnaðarjørð, tí tað má vera hugurin, sum drívur verkið. – At vera bóndi í Føroyum er ikki sum at sita og drekka kaffé latte í Havn av og á, tí hjá bóndum er so nógv at gera [...] tí sjálvi. Heldur enn at seta krøv, skulu myndugleikarnir skipa so fyri, at tað loysir seg at vera bóndi, sigur Jacob Vestergaard.

Høgni Johansen, bóndi í Vestmanna, hevur sett eina av teimum nýggju rottufellunum upp í Dølum, tey rópa, har hagin hjá honum eigur eina lutfalsliga nýggja smáttu. Hetta er ein rættiliga snotulig smátta

Jákup bónda eru sloppin upp í part – m. a. eru allir bitarnir hølvaðir við listhøvlinum, sum Jákup bóndi brúkti til mongu bátarnar, hann smíðaði. Jú, væl líður frá, og eftir ætlan skal øll lonin verða innilokað

skipað tilboð. Tey koma bara til bygdina og fara har, tey hava hug. Tað sigur Rói Matras Absalonsen, bóndi á Viðareiði, um nógvu ferðafólkini, ið koma til norðastu bygd í Føroyum, ið er kend fyri sína vøkru

Jóhan Jógvansson, bóndi í Dúvugørðum í Saksun, sigur, at í verandi løtu fær hann enn ikki selt sínar vørur í handlum í Føroyum. Hóast login bleiv broytt, ið skuldi loyva bóndum at selja sína heimaframleiðslu

Føroya Tele á fyrsta sinni fór at bjóða Føroya fólki fjarskiftistænastur. Tað var Ólavur á Heygum bóndi í Vestmanna, sum í 1905 fekk rætt til at seta telefonsamabnd á stovn millum Vestmanna og Havn. Hetta

ini fáa 4-5 pottamál - alt eftir, hvussu stór skinnini eru. Tað var í 2001, at Jógvan Nordendal, bóndi í Bø, byrjaði at keypa seyðaskinn. Tað byrjaði í smáum, og fyrsta árið vórðu nøkur hundrað skinn keypt