tað betri enn Niels Helveg Petersen og »Radikale venstre«. Um hálvan mei 1945 oysti Churchill av hjarta sínum í bretska undirhúsinum og hálovaði føroysku sjómonnunum fyri teirra krígsinnsats. Mudi Churchill

støddum, ónøgdum og villleiddum veljarum at taka av. Hesum syrgir flokkurin av fullum huga og heilum hjarta fyri. Moralurin er góður, og dupultmoralurin dupult so góður. Hergeir Nielsen

hann lættliga við sínari vitan geva kjakinum eitt ríkari innihald. Javnaðarflokkurin stóð hansara hjarta nær. Umframt at hann av og á kom við góðum ráðum um ymisk mál til bæði formann og onnur, so gav hann

Eiði. Tey eiga børnini Lindu, Kára, Óli Jákup og Trónd um­framt ommu- og abba­børn. Vit ynskja Óla hjarta­­liga tillukku við føð­in­g­ar­deg­num. Starvsfelagar í Miðlahúsinum

u orðabók, so at almenningurin kundi fingið okkurt við í hana, sum hann ella hon hevði havt uppá hjarta, áðrenn Móðurmálsorðabókin sá dagsins ljós. Tí meti eg, at vit ikki hava eina demokratiska málstøðu

heimur ― soleiðis sum hann sær út í dag ― forgongur. “Og tú skalt elska Harran, Gud tín, av øllum hjarta tínum, av allari sál og øllum mátti tínum.” (5.Mós. 6,5). Róðin Thomsen

stóra arbeiðinum, sum tit í Frelsunarherurin hava lagt eftir tykkum í Føroyum seinastu 100 árini. Av hjarta vil eg takka tykkum fyri tykkara virðismikla íkast. Eg ynski tykkum eitt gott kvøld víðari. Takk

USA í løtuni fyrst og fremst teir andaligu og mentanarligu barbarar, sum hava yvirtikið landsins hjarta – Hvítu Húsini. Barbarar sum taka partí við einum ræðuligum diktatori, Putin – og ímóti einum álopnum

við “for fanin altso...” Bæði vóru í lagi, tí tú visti altíð, at Øssur meinti tað av einum góðum hjarta. Tað hevði týdning fyri hann, og tað vildi hann eisini fortelja tær. Tað kendist, sum hevði Øssur

innsíggi eg, hvussu heldigur eg eri, at hava upplivað kær­leikan frá tveimum ommum, sum høvdu eitt stórt hjarta fyri sínum ommubørnum. Eg kann ikki siga, hvørja av ommunum, ið mær dámdi best, tí báðar tvær vóru [...] var tiltikin, tí ullin varð seld líka út til Fugloyar. Í teimum smáu húsunum í Norðradali var altíð hjarta­rúm. Tey vóru í alt trettan fólk í húsi, og í hoyna vóru tað enn fleiri. Í húsunum búði abbin, skaldið [...] tí eina og rópti á føraran, “Not so quickly”. Men eingin maður hevði enn klárað at ogna sær ommusa hjarta, og tað skuldi ganga nøkur ár, áðrenn prinsurin á tí hvíta hestinum kom framvið. Abbi og omma hittu