slíkar fráboðanir. Tað er spurningurin Løgtingið nú skal taka støðu til. Men hvat úrslitið verður, er ringt at meta um, tí Løgtingið er í tvíningum í hesum málið. Spurningurin hevur nú verið til viðgerar í
fólk ganga ígjøgnum tunlar. Verri enn so altíð hava tey endurskin uppi á sær og nógvir tunlar hava ringt, ella einki ljós. Løgreglan mælir staðiliga frá slíkum, tí tað er stóur vandi fyri at vera yvirkoyrdur
rossamakrel í Suðurkyrrahavinum – rossamakrelur, sum Thor í síni tíð hevur fiskað Føroyum rættindi til. Ringt er at skilja, hvat endamálið er við áhaldandi at skjóta samgonguni skitin motiv í skógvarnar í sambandi
Tað hevur verið kavarok í nátt og tessvegna er tað ringt at koyra nógva staðni. Løgreglan sigur, at fyribils hava tey ikki frætt um nakrar stórvegis trupulleikar. Men fyri tað er ikki sagt, at trupulleikar
sannlíkindini rættiliga stór fyri, at vit altíð vilja kenna okkum miseydnað og einsamøll. Hetta er nóg ringt í sær sjálvum, men enn verri er, at vandi tá eisini er fyri, at vit ikki gerast før fyri at taka ímóti
gentur koppsettar. Men so tók talið at fella ógvusliga og ein høvuðsorsøk var, at koppsetingin kom í ringt orð, tí nógvar ræðusøgur vóru frammi um, at gentur høvdu fingið heilt álvarslig hjáárin av koppsetingini
hesum málið, má ikki henda aftur. Les eisin: Ruðuleiðin um Glasir heldur fram Hon heldur, at tað er ringt at taka ábyrgd av einum máli, tí hon sigur, at í hesum máli varð hon drigin upp á tráð, og tí heldur
eg skuldi blíva skrivandi maður. Ætlanin var at gerast lesandi maður burturav, men tá er viðhvørt ringt at sleppa undan at skriva eisini, sigur Jógvan Isaksen. – Fyri mín part er tað bara so, at eg av meir
dómarunum. Hann segði, at spaniólar sluppu at verða longur í álopi enn Ísland, og at tað tískil var ringt hjá Íslandi at verja fyri. Eisini helt hann, at Ísland fekk ov nógvar bíligar útvísingar. – Eg veri
Snapchat ella YouTube, sigur hann. Hann vil ikki gera seg til moralskan dómara fyri, um tað er gott ella ringt, at tað er so. Hann staðfestir bara, at tað er broytt. - Í gomlum døgum stóð man í kagaði út í luftina