og tær serstøku upplivingar, sum bygdarlívið her geva honum. Honum nýtist bara at fara út um eina løtu ella gloppa stovuvindeygað, so er náttúran honum so nær, so nær. Í fjøruni bróta aldurnar og fram
ikki hana longur at lena meg afturat, tá lívið er tungt og keðiligt, og tað er tað nemliga í hesi løtu. Eg og restin av familjuni hava mist nakað so ómetaliga dýrabart í okkara lívi. Tað er so satt sum
Argjum. Enntá hava tey gestir og drekkamunnur stendur á borðinum. Fríði situr í koyristólinum eina løtu og annars situr hann hjá mammuni, Turid Askham, sum ikki hevur verið á arbeiðsmarknaðinum í fleiri
mislukkast! Men vit hava tað áskoðan, at tað ikki er ein møguleiki at skiljast, tí ivast vit onga løtu í, at hjúnabandið fer at eydnast okkum væl. Men hvussu kunnu tit vita, at tit fara at verða saman
At Heimamissiónin hevur gott í væntu á sangliga økinum, var týðuligt at hoyra, tí heilt frá fyrstu løtu og til endan nærum tríggjar tímar seinni, var sangur og tónleikur á sera høgum støði at hoyra. Vit
og Eigil, tit hava ikki mist mammu tykkara heilt, nú eiga tit eina “einglamammu”, og eg ivist onga løtu í at hon, tá dagar gerðast tungir, trýstir á kontaktina har uppi og tendrar sólina, so dagar aftur
og aðrir hava lært okkum nógv, men í hesum førinum eru tað vit, sum læra aðrar, og eg ivist onga løtu í, at føroyingar á hesum øki – og øðrum við - kunnu læra umheimin nakað, sum vit duga betri enn flestu
fyri øll tey samkyndu í Føroyum – lokalpolitikkur og stúran fyri trúføstum veljarum má víkja eina løtu. Ábyrgdin hjá tingmanninum Ein løgtingslimur er sjálvsagt fyrst av øllum ein persónur við egnari
bannsett. Samanumtikið tykist hetta vera ein at síggja til fitt og meinaleys barnaverð, sum hvørja løtu kann kúvenda á sama hátt og blómurnar í myndunum umframt at vera vakrar í grundini eru so overstórar
Nólsoyarfjørð hendan túrin var ábyrgdarblaðstjórin á Sosialinum. Eftir at teir høvdu prátað eina løtu, spurdi blaðstjórin, um Petur ikki kundi hugsað sær at havt veðurtíðindi í Sosialinum sum fastan tátt
