og Sunnvá. Klæmint hevði stóra umsorgan fyri familjuni og gleddist um, at tey í fjør skuldu halda jól í nýggjum húsum. Tó vildi lagnan tað øðrvísi. Vit drýpa høvur, sakna ein góðan starvsfelaga, og tankar

okkum, hvat teir ymisku dagarnir stóðu fyri, nær vit máttu vera fín, og nær vit skuldu siga gleðilig jól, gleðiligar páskir osfr. Pápi var ein gudrøkin maður, ið leit fult og fast á sín frelsara. Hann las

saman við tær og mammu síðstu jól. Tað var sera hugnaligt. Hetta var fyrstu ferð, eg var og helt jólaaftan saman við tykkum í 22 ár. Lítið vistu vit, at tað skuldi verða síðstu jól hjá tær babba. Í nógv ár [...] Hetta verða so fyrstu jól, ið tú góða mamma og vit øll eru uttan hann, um hann ikki gjørdi so nógv um seg, er saknurin stórur. Eg má siga, at eg eri sera takksom fyri, at mær untist við familju at verða

var væl úr hondum greitt. Tú var eitt familju­menn­iskja burturav. Tú gekk høgt uppí merkisdagar og jól, tá tú plagdi at gera dekoratiónir og annað. Tú var sera tolin við okkum børn og gjørdi alt fyri, at

segði tú hart. Og har var eisini ein gáva til mín. Tað var Eivør fløgan, sum tú ein mánað áðrenn jól hevði fingið til Skálavíkar at syngja. Eg sat fremst í kirkjuni, og eg minnist, hvussu glaður og stoltur

ofta til pabba, tey spyrja nógv til hann og halda, at tað er keðiligt hjá ommuni, at hon skal halda jól uttan abban. Við hesum fátøku orðum vil eg minnast pabba, sum hann var: ein góður pápi fyri meg og

boð at fáa beint upp undir jól. Sjálv tókst tú tað pent og vart tú tann sterkasta av okkum. Hóast tað var trupult at góðtaka, at tú vart so sjúk, so royndu vit at halda jól og nýggjár, sum vit annars plagdu

Vit sakna teg ! Í dreymaland brátt tú fert inn. Við brosið og rósum á kinn. tú droymur um einglar og jól, um stjørnurnar mána og sól. Leikar á grønari ong, Jesus signi mín drong. Sov lítli vinur sov nú. Tóra

í telefon, og tað virkaði sum tit skiltu hvönn annan perfekt atlíkaväl, tá tit tosaðu saman hvörji jól og nýggjár. ”Ja tú hin ganli, nú mást tú hava tað so gott og koma skjótt aftur til Föroyar at vitja

nánd og ringt er at skilja pápi, at tú ikki skalt vera ímillum okkum í ár, nú vit koma heim at halda jól. Tað er ikki ein dagur, hvar tú ikki ert í mínum tonkum. Tú hevur og vilt altíð hava eitt stórt pláss