at Føroyar vóru ?ov smáar at reka uttanríkispolitikk - og at tað nærum var ógjørligt fyri so lítla tjóð sum Føroyar at reka egnan uttanríkispolitikk?. Hetta er sjálvsagt ikki rætt - men varð so niðurstøðan [...] tabuevnum partanna millum. Fyri bert at nevna nøkur, so viðurkennir Danmark ikki at føroyingar eru tjóð, viðurkennir ikki at føroyska málið er tjóðarmál føroyinga, viðurkennir ikki sjálvsavgerðarrætt føroyinga

Einhvør tjóð við virðing fyri sær sjálvari hevur virðing fyri landsins hægsta embæti. Ja somikið av virðing, at tað átti at verið heilt náttúrligt eisini, at landsins hægsti maður, løgmaður, hevur sítt

at trívast her ‒ tað er fremsta merki í okkara skildri, nú vit savnast á ólavsøku. Sum samfelag og tjóð standa vit fyri stórum avbjóðingum. Vælferðin er eingin sjálvfylgja, og fólkavøksturin, sum vit fyrr [...] børn. Tí so nógv, sum politiski myndugleikin kann og skal gera, so liggur lagnan hjá eini og hvørjari tjóð í hondunum á fólkinum og harvið lutinum hjá tí einstaka føroyinginum. Eg kenni meg sannførdan um,

tyngst í hesi røðu. Sjálvbjargni er, sigur røðan, aðalmál hjá einum og hvørjum samfelag, fólki og tjóð. Málið er miðvíst at fáa ein sjálvberandi búskap, soleiðis at vit gerast fíggjarliga óheft og skapa

at vit savnast á ólavsøku. Hetta er hátíð, ið myndar okkara samanhald, samleika og felags lagnu sum tjóð. Okkara land, sum vit eru so ómetaliga góð við. Árini ganga, og tíðirnar broytast, men allatíðina [...] varð endurreist við nýggjum eigarum. Og drúgt makrelstríð tók seg upp við ES og Noreg, tí vit sum tjóð stóðu fast við okkara rætt til ríkidømið í havinum. Avbjóðingarnar hava verið nógvar og truplar, men [...] búskaparvøkstur er, at vit flyta okkum frá at vera rávøruframleiðara til eina matvøruframleiðandi tjóð. Ein arbeiðsbólkur verður settur at orða ein politikk fyri matvøruframleiðslu og gera eina ætlan fyri

málrættaðan politikk fyri at røkka hesum málum, tá eru tað nærum ikki mørk fyri, hvørji mál okkara tjóð kann røkka. Tí fólkið vil og megnar so ómetaliga nógv meira enn tað, ið núverandi politiska leiðslan

heldur eingin ivi um, at Føroyar hava sjálvsavgerðarrætt og lúka øll fólkarættarligu eyðkenni sum tjóð. Fólkarætturin hevur tó tann veikleika, at fólkið ikki kann stuðla nakran rætt upp á fólkarættin. [...] ikki fær gildi, men verður lagdur í eina skuffu fyri at bíða, til vit einaferð gerast sjálvstøðug tjóð, og enntá við eini sera ógreiðari áseting um gildiskomu annars. Grein 57 í uppskotinum er nevniliga [...] vit ikki samdir um”. Nú til seinast eru tingfólk eisini farin at kjakast um Føroyar eru ein ”kristin tjóð”. Allar hesar útsagnir bera týðilig boð um, at stjórnarskipanin als ikki er búgvin til nakra støðutakan

um í bretskum øki, má sigast, at Føroyar eru komnar eitt týðandi stig nærri eini oljuframleiðandi tjóð. At kolvetni eru staðfest í okkara undirgrund, og at stór fund eru gjørd so nær markinum, eru alt

virðir lógina? Hvussu kann man argumentera skilagott móti teirri misskiljing, at mentanin hjá eini tjóð skal myndast av eini reklamu-fyritøku, og at føroyingar skulu seljast, sum frílufts-statistar í okkara

landi, at hesin politiski meiri­lutin, sum hevur framt eitt slag av stjórnarkvetti og karaktermorði á Tjóð­veldi, ikki sleppur at krøkja seg til valdið bara við tí stevnuskrá at halda stórum parti av føroyingum