hugleiðingar fyri tykkum, sum fara undir lesnað á Studentaskúlanum, kom eg at hugsa um tvey ting: ein film og eitt fimti ára minni. Filmin munnu summi av tykkum kenna, kanska hevur onkur eisini sæð hann. Hann
sæð filmin, sigur HBO sambært AP í útsøgnini. »Leaving Neverland varð frumframsýndur við Sundance Film Festival í januar. Fyrr í februar fekk handilsmiðstøðin Rødovre Centrum í Rødovre í Stórkeypmannahavn
barnarættindasáttmálan á ymsan hátt. Tey arbeiddu við myndum, teknaðu og málaðu, skaptu teknirøð, sang og film. At børn og næmingar kundu taka greinirnar úr barnarættindasáttmálanum til sín, fingu tey høvið at
var liðugur við film og sjónleik legðist eg á tónleikin. Tað er tónleikin hjá teimum svørtu, sum mær dámar best. Eg havi verið limur í fleiri bólkum. Tað var ein stuðul frá Nordisk Film upp á 50.000 krónur [...] , sum hann tekur til. ? Vit vóru eitt team, sum fungeraði heilt væl saman. Eg minnist ikki nakran film í fólkakomediu-sjangruni siðani, sum bara so nøkulunda kann sammetast við Olsen-Banden, sigur hann
at velja tær bøkur, tú lesur? - Uppslagsbøkur og álmanakkar við ávísum avmarkaðum evnum, um rokk, film, ella skaldskap, sum eg kann brúka í mínum dagliga arbeiði. Er talan um fagurfrøðiligar bøkur, so
Bjarne Reuter kunnu vit lesa um í Bókmentakalendaranum, sum eisini í ávísan mun tekur fram tónleik og film. Aftast í bókini eru yvirlit yvir fólk, ið hava fingið bókmentaligar virðislønir umframt annað.
bókin "The Grass is Singing" varð stórliga fagnað og bleiv í 1981 til væl eydnaðan bretskt-svenskan film við sama navni. Trý ár seinni varð filmurin tó sýndur í USA við heitinum "Killing Heat". Á tílíkum
, ekshibitionistarnir. Hví gera bankarnir ikki sum flogfeløgini á teimum longu ferðunum, vísa ein film? Ella biðja onkran koma at siga stuttligar søgur. Ella bjóða eitt rúm, har fólk kunnu fara inn at
Tað er í kvøld at ársins Faroe Islands International Minority Film Festival(FIMFF) verður skotin í gongd, tá Norðurlandahúsið er karmur um setanina av FIMFF við altjóða viðurkenda filminum, Disobedience
eru endurminningarnar hjá Laura Ingalls Wilders, sum eru skrivaðar sum roman og seinni gjørdar til film. Tað, sum eyðkennir lívið hjá hesum fólkunum, er intensitetur, gleði og fagnaður og vónbrot og sorg