elska at fáast við, men ikki øll hava møguleikan. Vit høvdu stóran dunnugarð, har eg altíð skuldi ansa eftir, at einki hol var í netinum, tí skjótar vóru likkurnar at taka ungarnir, nógvur seyður var eisini [...] vildi altíð vita, hvar leiðin gekk, og at man ikki reið einsamallur, altíð skuldi vit brúka hjelm og ansa okkum, um vit narkaðust rossinum aftanifrá, altíð tosa við tey, so tey ikki blivu kløkk og kundu sparka

ikki verður ein grundgeving fyri at fáa fosturtøku. Hinvegin vísa aðrir løgtingslimir á, at vit mugu ansa serstakliga væl eftir at vit ikki gera lógina ov avmarkandi, tí tað fer at birta upp undir ólógligar

enda sum fótatraðk, men eg rokni ikki við, at eitt einstakt dømi sum hetta hóttir búnan. - Vit skulu ansa eftir, at vit ikki konservera føroyska tjóðarbúnan. Vit hava ein sera livandi tjóðarbúna, sum verður

onkrum søtum, er tað lættari at vera støðufastur, um tú fyrst skal frá húsum fyri at keypa góðgæti. Ansa eftir nøgdunum Portiónsstøddirnar hava víst seg at hava stóra ávirkan á, hvussu nógv ið tú etur. Stórar

ringvirkningar allastaðni runt umkring, tí tá ið slíkt hendir, verða øll ávirkað av tí og fara at ansa betri eftir pengunum. - Í so máta síggi eg eina gongd í samfelagnum, sum eg eri eitt sindur hørm um

kunna líta á, at 8-10 fólk í einum føroyskum fíggjareftirliti knýtt at t.d. Landsbankanum duga at ansa eftir fýra smáum bankum? Tílíkt eftirlit er ikki rakettvísind, og tað er heldur ikki so fløkt at fáast

hava fyngi fleiri misnýtarar. Vit mugu ansa okkum so vit ikki ganga somu leið sum íbúgvarnir í Boulder. Vit mugu ansa okkum tá vit fylgja tíðarrákinum. Vit mugu ansa okkum um vit góðtaka alt í tann nýmodernaði

og flugubein í staðin fyri at vera nærverðandi hjá teimum gomlu tað løtuna tey eru har. Um vit ikki ansa okkum, so eru vit skjótt í somu støðu sum Danir á hesum øki, og tað er tað Danir í løtuni royna at

forsætisráðharranum ella øðrum ráðharra kann reisast í rættinum ella ikki. Sambært tíðindastovuni Ansa merkir avgerðin hjá ríkisrættinum, at Silvio Berlusconi mog hinir ráðharrarnir kunnu ikki fjala seg

verður eftir manninum, og hann eftir øllum at døma er vápnaður, heitir løgreglan í økinum á fólk um at ansa sær.