liggur tað stóra, at Jesus sjálvur verður til eitt lamb – ja, Guds lamb, sum tekur allar heimsins syndir á seg. - Jesus var eisini hetta tigandi lambið, tá Hann var krossfestur fyri okkum. Har var heldur
leita eftir syndabukkum”. Av tí sama so hevur tað bert verið ein spurningur um tíð, nær fortíðarinnar syndir fóru at verða endurtiknar. Nú politiski retorikkurin um privat mótvegis almennum enn einaferð ger
væl vald orð til seinast, kann eg ikki lata vera við: Eitt orðatak sigur: ”Tú kanst fáa allar tínar syndir fyrigivnar, bara ikki beinleiðis býttisskap” . Tað, vit kunnu fáa burtur úr hesum orðum, er, at tú
krossi. Vónandi doyggi eg ikki á hesum hjóldrigna krossi, men geri eg tað, so kann blóð mítt ikki taka syndir burt frá nøkrum. Tá Jesus doyði tók hann burtur syndirnar hjá okkum øðrum. So eg eri á allar mátar
at taka avgerðir, Suðuroynni sum heild, fjøldini og framtíðini til frama. Gomlar landspolitiskar syndir. Tíverri eru enn nøkur, ið sum undarførslu fyri samanlegging í eina kommunu, gera tað til ein ko
at taka avgerðir, Suðuroynni sum heild, fjøldini og framtíðini til frama. Gomlar landspolitiskar syndir. Tíverri eru enn nøkur, ið sum undarførslu fyri samanlegging í eina kommunu, gera tað til ein ko
ævigu, villleiðandi læruni, og hon ljóðar so í Jesu navni, hóast hon er ikki kristi læra: »Hann bar syndir okkara og tók tað straff, ið vit høvdu uppiborið at fáa, uppá seg, og við sárum hansara eru vit grødd [...] men eg fái sama svar. Einaferð frelstur, altíð frelstur. Vit eru syndfrí og rein. Hann bar várar syndir og straffina tók Hann á seg. Og eg kann bert vitna hettar: Hettar er tann dulda læran innan allar
er tað eisini við syndaranum. Í sama viðfangi hann er førur fyri í trúgv at hyggja á Jesus, hvørva syndir hansara. Sum ein veldigur reinsandi streymur vellir Jesu blóð yvir samvitsku hansara, reinsar hann
til, at politikarar fara akandi á knøunum til Danmarkar at fáa fíggjarliga fyrigeving fyri egnar syndir. Hetta er av sonnum vanvirðilig ábyrgdarflýggjan. Føroyskir politikarar renna undan sjálvskaptum
umsorgan og kærleika, tú megnar. Aftur og aftur verður tosað um Hann, sum elskaði hóast allar okkara syndir og misgerðir, um hvussu kærleiki Hansara er grundarlagið fyri lívi okkara, og um hvussu sjálvt bestu
