Ikki vardi tað okkum, at seinasti dagin Signy fór heim sjúk úr arbeiði, skuldi verða hennara seinasti arbeiðsdagur á Hvíldarheiminum Naina, sjálvt um vit vistu, at hon hevði verið sjúk og var byrjað a
Sólin, ljósið og tann grøni liturin bera boð um, at summarið er komið. Gleðin er stór, tí okkara pisur eru floygdar, tilreiðar at flúgva út í tann heim, sum vit á Handilsskúlanum hava fyrireikað tær t
Góði Hjalmar. At vit nú sita og skriva minningarorð um teg kennist tungt og møtumikið. Vit skilja enn ikki, at tú var tikin og saknurin situr enn líka tungur á okkum nú, sum hann gjørdi tá fyrst vit frættu
Eg vil her skriva nakrar reglur um abba mín, skómakarin við Gøtugjógv. Á summri 1993 spurdi abbi meg, um eg ikki vildi taka yvir skógvahandilin, sum hann hevði rikið síðani í 1947. Hetta var í sonevnd
Fyrsta jóladag 1966 slóknaði eitt av okkara bjartastu ljósum: Skaldið Martin Joensen, lærari á Tvøroyri er so ikki meiri millum tey livandi. Hold hansara! Andi hansara og navn slókna ongantíð. So bjar
Sum barn minnist eg, hvussu væl tú og babba vóru fyri. Fimir og sterkir, stuttligir og líkir. Tit høvdu eitt serligt tilknýti. Sum smágenta spurdi eg einaferð babba, um tað var deiligt at hava ein tví
Mikudagin hin 26. februar hevði pápi fylt áttatifimm, um hann hevði livað. Sama dag, fyri bert einum ári síðan, setti pápi seg við klaverið og spældi fyri sínum føðingardagsgestum. Hóast hann tá var
Vit børnini vilja hervið festa nøkur minnir á blað um pápa okkara. Pápi var av Syðradali á Kalsoynni og tískil ofta nevndur Einar á Syðradali. Hann var sonur Elsebeth Sofíu og Jákup Jacobsen (Bakka Já
Góði pápi vit sakna teg. Tað kom ógvuliga óvart á, tá telefonin ringdi henda myrka morgun kl. 5.00, og boðini vóru, at pápi var farin. Fyrsti tankin var: "Og hvat so við mammu?" Tí mamma og pápi vóru
Hetta verða so fyrstu jól, ið tú góða mamma og vit øll eru uttan hann, um hann ikki gjørdi so nógv um seg, er saknurin stórur. Eg má siga, at eg eri sera takksom fyri, at mær untist við familju at ver
