bara verri og verri, hann var blivin so vánaligur, at hann bleiv fluttur við tyrlu norður á Landssjúkrahúsið. Dagin eftir, umleið 24 tímar eftir at hann var komin inn á sjúkrahúsið, andaði hann fyri seinastu
Havn var hann ein sermerkt býarmynd, altíð til gongu, á møti, av møti, ørindi í býnum, út á Landssjúkrahúsið at vitja fólk, og hvat tað enn kundi vera. Osvald byrjaði í 1955 at virka sum heilsølumaður
á hospitalið - mamma var lamin og kundi ikki tosa. Tú segði við meg, at um eg vildi oman á Landssjúkrahúsið at vitja mammu, so kundi tú ella onkur annar koma við mær Eg vildi oman at vitja mammu og hava
køkinum, so var hon í kjallaranum og vaskaði klæðir. Tá mamma var 50 ára gomul, fór hon út á Landssjúkrahúsið at gera reint og hevði hetta arbeiði til hon var 67 ára gomul. Hon var sera glað fyri hetta
farin afturum, var tað sum maktaði hon ikki at stríðast meira og var enn einaferð innløgd á landssjúkrahúsið. Hon hevði tó vón um at sleppa heim aftur, men so skuldi ikki verða, og tann seinasta tíðin
lívi. Eg sat og át nátturða, tá telefonin ringdi og eg fekk at vita, at tú var komin norður á landssjúkrahúsið. Tú hevði verið sjúk nakað frammanundan, men var komin fyri teg aftur. Sjálvur skuldi eg til
var komin heim, hevði hon verið seingjaliggjandi heima í 10 dagar, tá læknin sendið hana til Landssjúkrahúsið. Tey kønu á økinum, sóðu hvønn veg hetta bar, men ikki fyrr enn 1. jóladag gekk tað upp fyri
ígjøgnum. Tá babba hevði ligið á Klaksvíkar sjúkrahúsi í nakrar dagar, bleiv hann fluttur til Landssjúkrahúsið í Havnini, tí tey høvdu betri tól. Tær næstu vikurnar vóru ógvuliga upp og niður, og tað stóð
Kollafirði. Norðast í bygdini komin til Sandavágs vart tú úti fyri ferðsluvanlukku. Bleiv fluttur á Landssjúkrahúsið, men andaðist tímar seinni, 5. apríl. Kom at kenna teg í 1973. Stillførur, gjørdi onki hovasták
men har var einki at finna. Fóru á landssjúkrahúsið Tá teir báðir menninir, sum vóru 41 og 30 ára gamlir, sluppu av støðini, hildu teir beina leið út á landssjúkrahúsið. Har fóru teir upp á deild 8, sum
