í Havn, tá tú komst til hesa sannføring, at tað bert var við trúgv á Kristus, so áttu tú frið við Gud. Orðatøkini 10,25 siga: »Tá ið stormurin kemur, er úti við hinum gudleysa, men hin rættvísi stendur [...] og á veg frá kapellinum gav tú mammu Martin blómur og nøkur troystandi orð á ferðini. Má signing Guds fylgja tær. Friður verið við minninum um Martin. Vinur tín Essa

hjørtum. Okur hugsa við samkenslu um Curt, Vígdis og Unu, nú tit hava mist ein kæran son og bróður, má Gud styrkja tykkum. Hvíl í friði kæri vinur Floksfelagarnir 10.a og 10.b

Vígdis, Curt og Unu. Ikki kunnu okur ímynda okkum, hvussu tað man vera at missa ein son og bróður; Gud veri við tykkum og hjálpi tykkum ígjøgnum sorgina. Góði Magni, okur sakna teg; tú kemur altíð at hava

tín hin besti, hansar eyga allar vandar sær. Um tú snávar, miss ei fótafestið, minst bert til, at Gud er altíð nær. Gakk tú tryggur fram við góðum treysti, allir ljósir einglar fylgja tær. Mínir tankar [...] teg góði, og hvíl í friði. Arnhild gumman. Sov blítt og søtt, og droym um sól, sum lýsir yvir garð Gud Faðir, hann í himli er, skal ansað eftir tær.

halla, ei skal ivin tá tyngja mítt sinni, aldri meira vit snáva og falla, tí tá eru vit heima, o, Gud! Takk fyri at vit eisini fingu lut í tí stóru og gevandi gávu, sum tú, Linhild, var fyri okkum allar

so løgin hjá nøkrum av okkum, summi hava nógv størri sorgir enn onnur. Góðu Teddy, Irdi og Angeli, Gud styrki tykkum og hjálpi tykkum at koma ígjøgnum komandi tíðirnar og eg veit, Hann hjálpir okkum øllum

frá familjuni og vinum. Eg vísi stóra samkenslu við Irdi, Teddy, Angeli og restini av familjuni. Má Gud styrkja tykkum í hesi stóru sorg. Systkinabarnið Leona L. Johannesen

álvara. Pápi sigur í eini av sínum talum, sum eru útkomnar í bók, at tá ið hann savnaði tilfar til »Guds Fólk Songbók«, hana, sum kom út í 1952, segði hann ein dagin við Lenu: »Finn tú onkran góðan sálm

fór. Vit sum sita eftir, vita gott at tú ynskti at verða hjá okkum longri men sum tú so ofta segði ”Gud er tann sum ræður, um hann gerð meg frískan ella tekur meg heim” tú hevði ein innarligan frið, sum

mammuna. Guð styrki tykkum í sorgini. So siga vit nú hvør øðrum farvæl, og Jesus oss fylgi í náði, Guds friður við øllum um fjøll og um dal, Í bygd og á bylgjandi vági, Guðs bjargandi hond, oss veri í nánd