býin, og eru húsini í tveimum til fýra hæddir í flestu gøturnunum og stilurin victoryanskur og virkar býurin bretskur at vera í – tað er sum at upp­liva ein bretskan bý. Her eru fleiri standmyndir og parkir [...] Columbia, og øki bleiv valgt av George Washington til at vera býar­øki til høvuðsstaðin, og er tikið av stat­unum Maryland og Virginia. Á vegnum suðureftir, vit eru nú í Virginia og koyra eftir vegi 95, [...] løtt­um, og har ferðafólk steðgar á at nýta hetta vakra øki við havnabryggjum, góð­um matstøðum og pubbum. Eis­ini er her miðstað til ferðafólk at kunna seg í, og er hjálparfólkið sera frynt­ligt og hjálpsamt

r úr Finnlandi og Svøríki, og her var tað Svøríki, sum dróg longra stráðið. Finnland kom á odda 1-0, men Svøríki svaraði aftur og vann 2-1. – Eg var til arbeiðis með­an dysturin var og sá ikki allan dystin [...] at vinna 3-1 ímóti vert­unum og favorittunum úr Russlandi. – Finland hevði spælt væl og hevði júst sligið Russland út, sum er eitt bragd. OL er jú í Sochi í Russlandi, og líka sum í Vancouver í 2010 var [...] sindur keðiligt eftirsum NHL ikki verður steðgað meðan HM er, og tískil ávirkast tað øgiliga nógv av hvørji lið eru eftir í NHL playoffs og hvørjir spælarir eru tøkir, sigur Theodor. Hann vísir á, at tað

Skipasmiðju fyri, at hetta – og annað virksemi, sum skipasmiðjan hevur – er lív lagað. - Arbeiðsplássini og fólkini, sum mynda arbeiðsplássið, eru eitt. Uttan virki, er einki starvsfólk – og uttan starvsfólk er [...] vit eitt lítið prát, og Magnus duldi ikki fyri, at hann heldur nógv av synum sínum. Umframt vinnulívsmenninar, Gunnbjørn og Hans Andrias, eiga Magnus og Gundrun, ein annan son og eina dóttir. Nýggjur sáttmáli [...] at síggja møguleikar – og eisini møguleikar, ið aðrir ikki síggja í sama mun. Fyritøkan í Hósvík hevur vaksið ógvuliga nógv um sítt virksemi í seinastuni, og nú bíða vit bara eftir, hvat næsta stigið hjá

“Sjúti ár er æviskeið várt, og um mikil er megin áttati ár, og teirra dýrd er bert sút og møði, tí tíðin rennur, og vit fljúgva avstað.” ##med2## Hann var uppkallaður eftir abbanum Jóannesi í Innistovu [...] fingið – og kann eg yvirhøvur brúkast til nakað, so er hann ein av teimum, sum hevur verið mær dyggastur í kálvføðingini. Tað vóru júst 10 ár ímillum pápa mín og Jóhannes Arna, og teir sigldu saman – við [...] nógvum kulda og kavaroki, gjørdu honum ikki mun. Í ringum sýni gingu vit onkuntíð vakt frammi í gron og snoddaðu eftir vandum, ísflakum og fjøllum, snýstu rakdroparnar út í myrku, slavnu og køldu náttina

Vit gjørdu nógvar skjótingartúrar bæði til fjals eftir harum og á Víkina eftir álkum. Onkur skarvur lá eisini eftirá. Seinni fóru vit báðir við sama skipi og báðir á brúnna. Har vóru nógvar søgur fortaldar [...] leypir ein hara, og eg skjóti og raki, men haran rann eitt petti og eg aftaná. Tá eg skuldi gleiva upp um ein stóran stein, var eitt brak, og buksurnar skrædnaðu frá reimini framman og líka niður í skrevið [...] látur, og mínar skrøddu buksur fóru sendandi út av einum hamri, men dagurin var bjargaður. Nú var eg heitur restina av degnum. Jógvan og eg kennast sera væl, og er hann ein skilamaður bæði á sjógvi og landi

soleiðis skal tað vera: Egg og bacon, reyðir búffar við sós, smáar pylsur og kaffi og djús í stríðum streymum. Og pitsapetti til børnini. Hvør aldur sína sjarmu Vit sessast, og í stilla sinni mínum hugsi [...] skitnir tallerkar, koppar og hálvtóm víngløs við djúsi í liggja eftir teimum 10 pápunum og 13 børnunum, sum nú eru farin út í góðveðrið – onkur helst niðan á plenuna, har B36 og EB-Streymur skulu spæla. [...] nógvum glaðum vaksnum monnum í senn – heilt vist eisini ein sera sjáldsom hending í einum barnalívi anno 2008. Bara smíl og “fitti babba”, onki grenj ella plágarí – og bara ein einkult kukkublæa í nærum

sita eftir við júst somu fatan, góða Ing­un. Tú hevði nevnliga týdn­ing fyri okkum eisini. Bæði sum starvsfelagi og í mun til vinalag. Tú vart við tín­um nærlagni og hegni við til at mynda okk­um og psykiatriina [...] gledd­ist, tá tað gekst tín­um børnum og fam­ilj­uni ann­ars væl, og al­tíð tosaði tú um tíni kæru við tí góða. Góða Ingun. Hóast sak­n­ur­in eftir teg er stór­ur, og tað enn kennist sárt at hugsa um, at [...] stutt­l­igar og góðar løtur, og tá vit hava onkur meira álv­ars­lig evni á skrá í okk­ara arbeiði. Tú vart nevn­iliga ein, sum vit kundu heita á í so nógvum sam­an­hang­um. Við tínum stillføra og á­lit­is­vekjandi

um kvøld­ið. Jónsvein var – dugi so illa at siga var – ein maður, sum eg havi kent í nógv ár og var ein av teimum monnum, eg hevði stóra virðing fyri, hann var sera positivur og vildi altíð øllum alt tað [...] lívg­aði okkum við sínum glaða sinni, gittarspæli og góða sangi – hesar løturnar – har vit bara hugnaðu okk­um saman, fara vit øll at minn­ast aftur á við gleði og takk­semi. Runavíkin hevur mist ein mann, sum [...] upp, tað tók leyst á fjørðinum, og veður­mennirnir spáddu upp í ódn, sinnið byrjaði at gera seg til at taka ímóti vetrinum av nýggj­um við myrkum døgum – tá ringdi Árni og segði, at hann hevði ring tíðindi

seymaði og broderaði, tú var limur í gongufelag, gekst til bókbinding, ættargransking og føroyskan dans, og tú og omma vóru fleiri ferðir uttanlands saman við pensjonistum. Tú hevði lætt til láturs, og tínar [...] nærmastu familju vart tú snúningsásin, og tí er saknurin stórur hjá Hanna, Erling og Páll við familju. Og ikki minni hjá ommu. Tit vóru ikki bara møðgur, men eisini vinkonur og gjørdu so nógv saman. Júst hvør [...] tíðliga og brádliga, havi eg mangan verið ivandi um. Og kanska er eingin ávís meining, tí deyðin tykist ikki spyrja nær, hvar og hvussu. Ein læra av tí er helst, at vit eru her á fold upp á lænta tíð og mugu

fekk fyri­tøkuna at vaksa, og um­hugsni fekk fyritøkuna at finna røttu javnvágina. Hjún­ini løgdu væl eftir seg – bæði vinnuliga og sosialt – nú tey fóru um sýnina. Steintór og Gerda Fagra­dal, eru farin [...] Kassabilarnir fóru á verkstað til eftirlit, og tunnuflakarnir vóru flotaðir. Ein fyri, og annar eftir, stevndu vit út á Sandsvatn. Sandingur, Havsøki, Tummas T, Pison og Hans Erik vildu allir hava lastina fulla [...] hjá mammu, Shell bilurin varð á verkstað, og Steintór helt á, sum um onki varð hent. Seint á kvøldið, vikuna eftir – meðan vit bunkraðu oljuskipið Magn úti í Støð – stakk hann mær tjúgu krón­ur í hondina