høvdu siglt saman við pápa; ein teirra málbar seg soleiðis: »Ja, Johannes, hvis du vil leve op til din far, så har du meget at leve op til;« her var sipað til sámiliga atburð faðirs míns. Tó at hetta eru umleið [...] sálmaskaldið Ambrosius Stub yrkir so vakurt um: Hvad vindes på verdens det vildsomme hav? Ak, tusinde farer i skummende trav! Man véd kun to havne, bekendte af navn: Dene ene vor vugge, Den anden vor grav.
átti fast pláss til fótbóltsdystirnar. Omman sum altíð átti eina krónu at lata nú Eystanstevnan er farin afturum bak. Hóast børnini ikki altíð siga so nógv, so vita vit, at omman eigur eitt stórt pláss
tykjast at vera so fátøk, men tó siga so tey ómetaliga nógv og hava nógv størri virði enn vit geva okkum far um. Vit hava nógv góð minnir saman sum vinir og sum familjur, m.a. túrar saman til Nólsoyar, Suðuroy
tí hjá eldri fólki eru góðar rutinur í gerandisdegnum av størri týdningi, enn vit ofta geva okkum far um. Tað lá ommu á hjarta, at hennara barnaheim, Blásastova við Gjógv, skuldi verða gjørd í góðan stand
Atli at sigla við langfaraskipi, og tá brúkti hann eitthvørt høvi at fara út við gørnunum í baldruta farvatninum við Norðurjylland. Donsku útróðrarmenninir í Hirtshals høvdu stóra virðing fyri dugna
við tær, og alt tað, tú hevur lært okkum at virðismeta her í lívinum. Dagurin hjá tær byrjaði við at far í skúla, og í frítíðini vóru vit saman við tær til ymiskar mennindi kropsvenjingar, so sum ríðing og
kommet. At du min højt elskede far er borte, det er så svært at forstå. At jeg aldrig mere skal ringe til dig eller besøge dig, gør så ondt. Hvor jeg savner dig min elskede far. Du har været syg længe, i hjertet [...] kilde i ørkenen Men mest af alt var du min elskede Far. Jeg elsker dig som lyset i mørket Som klippen i vandet Som kilden i ørkenen Som datter til Far. Du vil altid være i mit hjerte I hjertet er du gemt [...] 1932 – d. 21-07.2014 Hvor var det en smertefuld besked jeg fik mandag d. 21 Juli, at du min elskede far var sovet ind efter 14 dages sygdom, alt stod stille. Du havde jo fået det bedre efter en uge, så jeg
gjørt til. Møtti honum eisini til ymsar fundir. Hann tók ikki orðið í tíð og úrtíð, men tú gav tær far um tað sagda. »Tað mátti borið til« ella »men tit eru ung, tit skilja alt betur«. Tað er bara at fara [...] kunnu bara sita fyri tí.« Eg bjóðaið mær til at koma og hjálpa honum, men tað vildi hann ikki hoyra. »Far tú bara við teimum. Njót løtina og tað góða veðrið. Hetta er ikki meir enn eg havi at spæla mær við
Sigurð – og møguliga Elibert Joensen. Syðradalsmenninir prátaðu við manningina á Klakki (10-mannafar), meðan hesir sótu og egndu á Stongunum onkustaðni. Òli Lydersen helt seg minnast, at syðradalsmenninir
ferð hon mundi Lissie yvirhála her. Hvítabjørn so svørt hon annars var ei kanst tú gloyma hetta mikla far, hon móti Kongshavn mundi snara sær, tær royndu saman tá ið summar var. Yvonna, Sæborg, Galanthea við
