hetta er tað, hann fæst mest við nú. Bjarki Meitel er 34 ár og úr Tórshavn í Føroyum, hann spælir bass Í Føroyum er Bjarki best kendur sum trummuleikarin í glamrokkbólkinum Chase. Men sum bassleikari hevur

millum tær størstu stjørnurnar. Teir hava spælt við stóru legendunum. Manningin er henda: Tony O?Hara; Bass og sang, Andy Scott, Guitar og sang, Steve Grant, ljómborð, sang, Bruce Bisland, trummur, sang og

Petersen, violin, Andras Olsen, trombon, Ólavur Olsen, trompet, Ólavur Jakobsen, guitar, Arnold Ludvig, bass og Stamen Stantchev, keyboards. Eisini syngur Anna Maria Olsen Umframt tónleikinum, verður eisini

tað kanska fór at lata seg gera. Men tað var nú óvæntað hóast alt, sigur Ísak Sambleben, sum spælir bass í bólkinum. Klassiskur tónleikur Lawetz er ein nýggjur bólkur, sum bara hevur spælt saman í eitt hálvt

og Jóan Jakku, borga fyri góðsku. Leivur Thomsen leikar guitar, Rógvi á Rógvu trummur, Jón McBirnie Bass, Jane Clark violin, Róin Siggertsson digderydoo, og Unn Patursson og Kim Hansen syngja kór. Terji

Olsen ? sang og ljómborð Flóvin E. Viderø ? sang og gittar Rói Christiansen ? gittar Rógvi Rasmussen ? bass Rúni W. Højgaard ? trummur Deja Vu var stovnaður í 2000, tá ið bólkurin Siesta fekk ein nýggjan g

Eyðun Nolsøe - sang og gittar Steintór Rasmussen - sang Rani Nolsøe - sang og gittar Agnar Lamhauge - bass Høgni Klakstein - trummur Pætur við Keldu - ljómborð Bólkurin hevði sína fyrstu framførslu fyri 20

á pallarnar. Støðan hesaferð tykist vera øðrvísi. Í hvussu er stendur stjórin hjá Atlantic Supply Base, Lassi Borðoy sum kánus. -Eg haldi tað vera sera løgið at fara undir eina verkætlan fyri umleið 200

familju. Pápi mín var við "Teimum á kamarinum", og vit hava altíð átt ljóðføri heima. Gittara og bass, og enntá mandolin og harmoniku, sigur 23 ára gamli Rókur Jákupsson Jakobsen. Fyrstu ferð Rókur veruliga

tað hendi, tá Brandur Jacobsen fór at savna saman køn fólk. Leivur Thomsen, guitar, Mogens Palsbøl, bass, Deborag Herbert, sang og Brandur sjálvur á trummur. Hesi hittust í upptøkuhølunum hjá Róin Siggertsson