tí tað kundi hoyrast. Tey lósu nøkur skriftstøð, tey dugdu uttanat. Kirkjan styrknaði í Etiopia í hesum trongu tíðunum. Tá sóu tey, at tað kostaði at vera ein trúgvandi. Tey fyrstu 14 árini eg var í Etiopia
vundið á stong, og síðan Dúvuflaggið, flaggið hjá Bróðurringinum á Havinum. Vóru fleiri skip við hesum flaggi, leitaðu menn sær saman at halda møti. Sigurd var eitt ár afturat til skips. Tá fór hann
eisini. Hetta má hava verið stórur missur fyri bygdina, tí hoyggið var jú vetrarføði hjá kríatúrunum. Í hesum sama briminum rak ein so ógvuliga stórur viðabulur á land á Hvítanesi. Hann sá út sum eitt skip
fer hann uppí írska sjálvstýrisstríðið, har Írland vildi fáa loysing frá Bretlandi. Ein partur av hesum stríði var at fáa vápn frá týskarum til eina kvettroynd, tann sokallaða páskauppreisturin, í 1916
brúkti bæði hendur og føtur í hesi rytmisku hólmgongu, og sá nú út sum ein punghøgguslokkur undir hesum kvøldarinnar glámlýsi. Hindemann var stinnur. Hann var í tí hvíta turriklæðnum, grønu sloyfuni og
frásøgn hjá abbasoni hansara Tórhalli Andreassen. Ein annar abbasonur Tummas Andreassen var eisini við á hesum túrinum. Andrass hevur so eisini verið á Skálanesi og Brimnesi. Eisini áhugi fyri søguni í Íslandi
var komin til Konso, har eg skuldi virka. Hetta var 5. oktober 1960. Eg skal greiða eitt sindur frá hesum plássi, sum eg upplivdi tað tá. Missiónsstøðin var í eini brekku stutt uttanfyri bygdina Bakaule
sum eru. Í Tórshavn doypti eg 9. februar fýra trúgvandi og fýra afturat sunnudagin eftir. Summi av hesum hava verið umvend í longri tíð. Seinnapartin í februar vóru vit á Viðareiði. Har er ein blómandi
hvørjir persónarnir eru. Men afturat tí hava vit fingið áhugaverdar upplýsingar frá avvarðandi at hesum myndum, og eru tær frá Tóru Bærentsen, Janus Mohr, og systkinabørnunum Zakarias Wang og Marionnu
byrjaði sítt virksemi fór hann at samstarva við Jóan Paula, sum fekk 12% fyri at arbeiða fiskin. Av hesum skuldi hann tó gjalda útreiðslur. Jóan Pauli dugdi væl at skyna á veðri og tók fyrilit fyri umstøðunum
